Opolnica
wieś
Ilustracja
Zameczek w Opolnicy
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

ząbkowicki

Gmina

Bardo

Wysokość

265-275[1] m n.p.m.

Liczba ludności (III 2011)

392[2]

Strefa numeracyjna

74

Kod pocztowy

57-256[3]

Tablice rejestracyjne

DZA

SIMC

0851287

Położenie na mapie gminy Bardo
Mapa konturowa gminy Bardo, w centrum znajduje się punkt z opisem „Opolnica”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Opolnica”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Opolnica”
Położenie na mapie powiatu ząbkowickiego
Mapa konturowa powiatu ząbkowickiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Opolnica”
Ziemia50°30′16″N 16°43′08″E/50,504444 16,718889[4]
Oficyna Zameczku w Opolnicy

Opolnica (niem. Giersdorf[5]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Bardo.

Położenie

Opolnica to wieś położona w centralnej części Gór Bardzkich, po obu stronach Nysy Kłodzkiej, wzdłuż przełomu, na wysokości około 265-275 m n.p.m.[1] Niegdyś jej obie strony miejscowości były ze sobą połączone mostem; dziś już nie istnieje możliwość przeprawy przez rzekę w tym miejscu[1].

Podział administracyjny

W latach 1954–1968 w granicach osiedla Bardo[6][7].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

Historia

Pierwsza wzmianka o Opolnicy pochodzi z roku 1359, z dokumentu dotyczącego zakupu ziemi przez miasto Bardo[8]. Od XVI wieku wieś była ośrodkiem protestantyzmu, od XVII wieku miejscowy kościół należał do ewangelików, wkrótce powstała tam też szkoła ewangelicka[8]. W 1741 roku w miejscowości stacjonowały wojska pruskie, które przez Przełęcz Bardzką wyruszyły na podbój Hrabstwa kłodzkiego[8]. W 1811 r. wybudowany został zameczek. W drugiej połowie XIX wieku w okolicy rozwinęła się turystyka, we wsi funkcjonowała gospoda i były miejsca noclegowe[8]. W końcu XIX wieku na Nysie Kłodzkiej wybudowano hydroelektrownię, dzięki czemu zelektryfikowano sąsiednie miejscowości. Obecnie Opolnica jest wsią rolniczo-przemysłową, w 1978 roku były tu 53 gospodarstwa rolne, a w 1988 roku ich liczba spadła do 35[1].

Nazwa

W roku 1946 miejscowość została włączona do nowo powstałego województwa wrocławskiego na terenie powojennej Polski pod nazwą Chrobrówka, pochodzącą od przydomku króla Bolesława Chrobrego; ostatecznie nazwę ustalono na Opolnica.

Demografia

Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 392 mieszkańców[2]. Jest trzecią co do wielkości miejscowością gminy Bardo.

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[9]:

Zabytki nieistniejące:

  • dwór rodziny Burghausów, renesansowy, z początku XVI w., przebudowany w XIX w., był najcenniejszym zabytkiem wsi. Dwór ten został uszkodzony w 1945 r., popadł w ruinę i został rozebrany w latach 70. XX wieku. Wewnątrz znajdowała się interesująca, spiralna, drewniana klatka schodowa, drewniane stropy belkowe i sklepienia kolebkowe z lunetami, a okna ujęte były w kamienne opaski. Z dworu zachowały się tylko nikłe fragmenty murów[10].

Szlaki turystyczne

Przez Opolnicę prowadzi szlak turystyczny niebieski szlak turystyczny z Barda na Przełęcz Srebrną[1].

Religia

Na terenie wsi działalność duszpasterską prowadzi filiał Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego.

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 170-172. ISBN 83-85773-04-5.
  2. 1 2 GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 886 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 93361
  5. ↑ M. Choroś, Ł. Jarczak, Słownik nazw miejscowych Dolnego Śląska, Opole 1995, s. 85.
  6. ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 49, poz. 253, vide gromada Bardo
  7. ↑ Dz.U. z 1968 r. nr 21, poz. 134
  8. 1 2 3 4 Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. 397, 398. ISBN 978-83-89188-95-3.
  9. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 239. [dostęp 2012-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  10. ↑ Bardo - zapomniane miejsca. Tomasz Karamon. [dostęp 2011-09-24].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.