Opad promieniotwórczy (ang. nuclear fallout) – opad na ziemię pyłów promieniotwórczych. Jeden ze śmiercionośnych efektów wybuchu jądrowego (obok promieniowania cieplnego, fali uderzeniowej i promieniowania jonizującego), może też być wynikiem awarii w systemach zawierających materiały promieniotwórcze, a także w wyniku celowego rozproszenia w wyniku działania brudnej bomby.

Oddziaływanie opadu jest długotrwałe (do kilku dni), w odróżnieniu od pozostałych, prawie natychmiastowych efektów wybuchu jądrowego. Jest to również efekt o najdalszym zasięgu, gdyż wiatr może przenosić pył promieniotwórczy setki kilometrów od miejsca wybuchu zanim spadnie on na ziemię. Pewna część silnych eksplozji, w tym szczególnie przeprowadzonych w atmosferze, może nawet wejść do stratosfery i rozprzestrzenić się po całej kuli ziemskiej, powodując globalny opad promieniotwórczy.

Opad promieniotwórczy wywołuje promieniotwórcze skażenie terenu.

Czarny deszcz

Chmura burzy ogniowej nad Hiroszimą, podczas jej formowania się zaczął padać czarny deszcz

Krótko po atakach na Hiroszimę i Nagasaki odnotowano opady deszczu na obszarach do kilkunastu kilometrów od hipocentrów. Ponieważ większość tych opadów zawierała sadzę i pył, zostały one nazwane „czarnymi deszczami”. Powszechnie sądzono, że miały one właściwości radioaktywne i kontakt z nimi znacząco zwiększył liczbę ofiar i chorych na chorobę popromienną, ale badania naukowców z 2014 r. nie potwierdziły tych informacji[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Ritsu Sakata, Eric J. Grant, Kyoji Furukawa, Munechika Misumi, Harry Cullings, Kotaro Ozasa, Roy E. Shore. Long-Term Effects of the Rain Exposure Shortly after the Atomic Bombings in Hiroshima and Nagasaki. „Radiation Research”. 182 (6), s. 599-606, 2014. DOI: 10.1667/RR13822.1. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.