Olimpiada Wiedzy Ekonomicznej (OWE) – olimpiada szkolna z zakresu ekonomii.

Celem olimpiady jest edukacja ekonomiczna młodzieży, umacnianie wiedzy o współczesnej gospodarce oraz wspieranie rozwoju uczniów szczególnie uzdolnionych. Przyjęta formuła olimpiady ma na celu zarówno sprawdzenie zdobytej wiedzy ekonomicznej, jak i sprzyjanie rozwojowi samodzielnego myślenia.

Od roku szkolnego 1987/1988 olimpiada jest organizowana na zlecenie Ministerstwa Edukacji Narodowej przez Polskie Towarzystwo Ekonomiczne[1].

Przebieg olimpiady

Olimpiada wiedzy ekonomicznej ma zasięg ogólnokrajowy. Zawody składają się z trzech części:

  • zawody stopnia pierwszego – szkolne
  • zawody stopnia drugiego – okręgowe
  • zawody stopnia trzeciego – centralne

Etap szkolny

Ma miejsce w listopadzie w szkołach, które zgłosiły swoich uczniów do udziału w Olimpiadzie. Składa się z części pisemnej na której rozwiązanie uczeń ma 120 minut. Część pisemna składa się z trzech rodzajów pytań:

  1. Pytanie o charakterze ogólnym, wybierane spośród dwóch nawiązujących do myśli przewodniej danej edycji OWE
  2. Zadanie z podstaw ekonomii
  3. 30 pytań testowych jednokrotnego wyboru

Etap okręgowy

Ma miejsce w styczniu i odbywa się w skali okręgów. Składa się z części pisemnej na której rozwiązanie uczniowie mają 120 minut. Część pisemna składa się z trzech rodzajów pytań:

  1. Pytanie o charakterze ogólnym nawiązujące do myśli przewodniej danej edycji OWE
  2. Zadanie z analizy finansowej
  3. 30 pytań testowych jednokrotnego wyboru

Etap centralny

Organizowane są przez Komitet Główny. Przez XXVIII edycji miały miejsce w Jachrance. XXIX edycja odbyła się w Serocku. Składają się z dwóch części: pisemnej i ustnej. Część pisemna składa się z trzech rodzajów pytań:

  1. Pytanie o charakterze ogólnym nawiązującym do myśli przewodniej danej edycji OWE
  2. Zadanie analityczne
  3. 30 pytań testowych wielokrotnego wyboru

Minimum punktów kwalifikujących do części ustnej ustala Jury. Wyniki części pisemnej ogłaszane o godzinie 20 tego samego dnia, w którym była przeprowadzana część pisemna. Z wyjątkowych przyczyn godzina ogłoszenia wyników może ulec zmianie. Na składanie odwołań uczestnicy mają 60 minut.

Część ustna składa się z dwóch rodzajów pytań:

  1. Dwuczłonowe pytanie teoretyczno-praktyczne
  2. Prezentacja wypowiedzi na wskazany przez Jury temat z 5 wcześniej zadanych tematów (tematy te zostają podane uczestnikom przed rozpoczęciem zawodów centralnych)

Olimpiada skierowana jest do uczniów szkół ponadgimnazjalnych. Uczestnicy olimpiady rywalizują o tytuły 30 laureatów oraz 70 finalistów.

Naczelnym organem olimpiad wiedzy ekonomicznej jest Komitet Główny powoływany na pięcioletnią kadencję przez Zarząd Krajowy Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego. Komitet Główny odpowiada za poziom merytoryczny olimpiad i ich organizację. Przewodniczącym Komitetu Głównego jest prof. Stanisław Owsiak.

Olimpiady wiedzy ekonomicznej obejmują corocznie kilkaset szkół i kilkanaście tysięcy uczniów. W dotychczasowych dwudziestu trzech edycjach olimpiady wzięło udział ponad 270 tys. uczniów, tytuły laureatów uzyskało 750 osób, finalistów – 1745 osób.

Olimpiada należy do grupy najbardziej popularnych pod względem liczby uczestników.

Każda edycja olimpiady podporządkowana jest jednej myśli przewodniej.

Myśli przewodnie kolejnych edycji OWE

I OWE 1987/1988 – Polska reforma gospodarcza 1982

II OWE 1988/ 1989 – Pieniądz i rynek

III OWE 1989/1990 – Nowy ład społeczno-gospodarczy

IV OWE 1990/1991 – Przedsiębiorczość i efektywność gospodarowania

V OWE 1991/1992 – Restrukturyzacja i wzrost gospodarczy

VI OWE 1992/1993 – Pieniądz, kredyt i rynek kapitałowy

VII OWE 1993/1994 – Przedsiębiorczość i inwestowanie

VIII OWE 1994/1995 – Praca i zarządzanie

IX OWE 1995/1996 – Polska w procesie integracji europejskiej. Współpraca – konkurencyjność.

X OWE 1996/1997 – Polityka finansowa w rozwoju gospodarczym

XI OWE 1997/1998 – Badania rynkowe i marketing

XII OWE 1998/1999 – Globalizacja gospodarki

XIII OWE 1999/2000 – Decentralizacja finansów publicznych

XIV OWE 2000/2001 – Rola rynku kapitałowego w rozwoju gospodarczym Polski

XV OWE 2001/2002 – Rynek pracy w epoce cywilizacji informacyjnej

XVI OWE 2002/2003 – Gospodarka Polski wobec integracji z Unią Europejska

XVII OWE 2003/2004 – Przedsiębiorstwo w warunkach globalizacji

XVIII OWE 2004/2005 – Polityka regionalna i fundusze strukturalne w Unii Europejskiej

XIX OWE 2005/2006 – Ryzyko w działalności gospodarczej

XX OWE 2006/2007 – Kapitał ludzki i innowacyjność w gospodarce polskiej

XXI OWE 2007/2008 – Gospodarstwo domowe – wymiar społeczno-ekonomiczny

XXII OWE 2008/2009 – Środowisko naturalne w procesie gospodarowania

XXIII OWE 2009/2010 – Wahania koniunktury a rozwój gospodarki

XXIV OWE 2010/2011 – Człowiek w świecie pieniądza

XXV OWE 2011/2012 – W poszukiwaniu nowego ładu ekonomicznego

XXVI OWE 2012/2013 – Nierównowagi w gospodarce. Przyczyny i skutki

XXVII OWE 2013/2014 – Strefa euro. Szansa czy zagrożenie?

XXVIII OWE 2014/2015 – Polska droga do wolności gospodarczej. 25 lat transformacji

XXIX OWE 2015/2016 – Nierówności społeczne a rozwój gospodarczy

XXX OWE 2016/2017 – Państwo, a gospodarka

XXXI OWE 2017/2018 – Wyzwania współczesnego rynku pracy

XXXII OWE 2018/2019 – Gospodarka światowa – wolny handel czy protekcjonizm?

XXXIII OWE 2019/2020 – Gospodarka i społeczeństwo w erze czwartej rewolucji przemysłowej

Przypisy

  1. ↑ Stanisław Owsiak. Przebieg XXXII Olimpiady Wiedzy Ekonomicznej pod hasłem „Gospodarka światowa – wolny handel czy protekcjonizm”. „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego”. 3 (86), s. 12, sierpień 2019.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.