Olejowiec
Ilustracja
Olejowiec gwinejski
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

arekowce

Rodzina

arekowate

Rodzaj

olejowiec

Nazwa systematyczna
Elaeis N.J. Jacquin
Sel. Stirp. Amer. Hist. 280. Jan-Jul 1763[3]
Typ nomenklatoryczny

E. guineensis N. J. Jacquin[3]

Synonimy
  • Alfonsia Kunth
  • Corozo Jacq. ex Giseke[4][5]

Olejowiec, olejnik[6], masłopalma[7] (Elaeis) – rodzaj roślin z rodziny arekowatych. Do rodzaju należą dwa gatunki[8][4] – olejowiec gwinejski E. guineensis, pochodzący z Afryki Zachodniej, Środkowej i Wschodniej, oraz olejowiec czarnojądrowy E. oleifera z Ameryki Centralnej i północnej części Ameryki Południowej[8][4]. Oba gatunki są uprawiane (rosnąc obok siebie mogą się krzyżować) i zwłaszcza olejowiec gwinejski jest szeroko rozprzestrzeniony w strefie międzyzwrotnikowej, w wielu obszarach rośnie też tam jako gatunek zdziczały[8]. W naturze rośliny te rosną na obrzeżach wilgotnych lasów, w miejscach zabagnionych na sawannach, czasem także w namorzynach, a na suchszych obszarach występują wzdłuż rzek i strumieni[9].

Z owoców i nasion obu gatunków pozyskuje się tłuszcz, używany głównie do celów technicznych, ale olej palmowy z nasion olejowca gwinejskiego jest także jadalny i stanowi kluczowy produkt dla przemysłu spożywczego (w 2011 wyprodukowano ponad 50 milionów ton[8], w 2019 już ponad 74 miliony ton[10]). Uprawy olejowców w końcu 2017 zajmowały 18,7 miliona ha, będąc znaczącym powodem niszczenia lasów równikowych. Z drugiej strony ze względu na 10-krotnie większą wydajność olejowców względem innych gatunków olejodajnych rezygnacja z tego źródła tłuszczów oznaczałaby konieczność przeznaczenia pod uprawy roślin olejodajnych odpowiednio wielokrotnie większych areałów[11][12]. Olejowiec gwinejski w Afryce wykorzystywany jest także jako roślina lecznicza[8], z soku pozyskiwanego z nacięć kwiatostanów męskich wyrabia się wino palmowe, liście służą do krycia dachów, owoce zapiekane w popiele uznawane są za przysmak[6].

Morfologia

Pokrój
Palmy o kłodzinach wzniesionych lub podnoszących się[9], pojedynczych, osiągających do 30 m w przypadku olejowca gwinejskiego (w uprawie zwykle osiąga 10–15 m)[6] i 4 m w przypadku olejowca czarnojądrowego[7]. Kłodziny pokryte są nasadami liści, przy czym z czasem i one odpadają. Nagie odcinki kłodzin pokryte są skośnymi i szerokimi bliznami liściowymi[9]. W przypadku olejowca czarnojądrowego zdarza się, że kłodzina u dołu zamiera, a pęd rośnie wsparty na korzeniach przybyszowych – teoretycznie rośliny te mogą być nieśmiertelne[8].
Liście
Pierzastozłożone, długości do 4 m, zebrane na szczycie kłodziny[6][7], z ogonkiem liściowym pokrytym kolcami[9][6]. Pochwa liściowa początkowo rurkowata, potem rozpadająca się na liczne włókna. Oś liścia tęga, prosta lub wygięta. Listki z pojedynczym kilem, równowąskie, długo zaostrzone na wierzchołku[9].
Kwiaty
Jednopłciowe, ale kwiaty obu płci wyrastają na tych samych roślinach (palmy jednopienne). Kwiatostany krótkie i gęste wyrastają między liśćmi, zwykle kilka z kwiatami jednej płci, następnie kilka z kwiatami drugiej. Szypuła kwiatostanu krótka, eliptyczna na przekroju, rozgałęzienia tylko pierwszego rzędu. Podsadka (spatha) rurkowata lub rozwinięta na płasko, omszona, z dwoma grzbietami, schowana w pochwie liścia wspierającego kwiatostan, zwieńczona na szczycie licznymi, luźnymi włóknami. Kolejne podsadki pod rozgałęzieniami kwiatostanu drobne, wąskotrójkątne, zaostrzone. Oś kwiatostanu podobnej długości lub krótsza od jego szypuły, rozgałęzienia bardzo liczne[9].
Kwiaty męskie wyrastają pojedynczo, ale bardzo gęsto na kotkowatych rozgałęzieniach kwiatostanu, zagłębione w ich osiach, które zwieńczone są długą, bezkwiatową, nagą i drewniejącą ością. Każdy kwiat wsparty jest krótką, ostrą i wyciągniętą w długą oś przysadką. Same kwiaty są drobne – ledwo wystają z zagłębień w osi kwiatostanu. Trzy listki zewnętrznego okółka okwiatu są prostokątne i błoniaste. Trzy listki wewnętrznego okółka są jajowate, podobnej długości, bardzo cienkie. Pręcików jest 6, wystających z okwiatu podczas kwitnienia. Nitki pręcików są szerokie i mięsiste, bokami zrośnięte w rurkę[9].
Kwiaty żeńskie znacznie większe od męskich, wsparte dwoma zaostrzonymi lub ościstymi przysadkami, z listkami okwiatu w dwóch okółkach po trzy, dość cienkimi. Prątniczki połączone w pierścień otaczający zalążnię. Ta jajowata do walcowatej, trójkomorowa. Szyjka słupka zwieńczona trzema mięsistymi, odgiętymi ramionami znamienia[9].
Owoce
Jednonasienne pestkowce. Jajowate, ale u nasady kanciaste ze względu na stłoczenie, żółte do pomarańczowych, w części odsłoniętej fioletowiejące lub czerniejące. Na szczycie z pozostałościami słupka w formie dzióbka. Egzokarp gładki, mezokarp gruby, mięsisty, oleisty. Endokarp bardzo twardy, czarny, jajowaty, spłaszczony lub kanciasty[9].

Systematyka

Rodzaj z rodziny arekowatych (Arecaceae) z rzędu arekowców (Arecales). W obrębie rodziny należy do podrodziny Arecoideae, plemienia Cocoseae i podplemienia Elaeidinae. Jest rodzajem siostrzanym dla rodzaju Barcella[5], pierwotnie opisanym zresztą jako podrodzaj Elaeis subgenus Barcella Trail, 1877[13].

Wykaz gatunków[4]

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2020-11-21] (ang.).
  3. 1 2 Elaeis. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2020-11-21].
  4. 1 2 3 4 Elaeis Jacq.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2020-11-21].
  5. 1 2 Genus: Elaeis Jacq.. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [on-line]. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. [dostęp 2020-11-21].
  6. 1 2 3 4 5 6 Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 592-593. ISBN 83-214-1305-6.
  7. 1 2 3 4 5 Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989, s. 253=254. ISBN 83-09-00256-4.
  8. 1 2 3 4 5 6 David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 323-324, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  9. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Elaeis Jacq.. [w:] PalmWeb [on-line]. [dostęp 2020-11-21].
  10. ↑ Production volume of palm oil worldwide from 2012/13 to 2019/20. [w:] Statista [on-line]. [dostęp 2020-11-21].
  11. ↑ Oil palms need one-ninth of land used by other vegetable oil crops. [w:] The Jakarta Post [on-line]. 6 lutego 2019. [dostęp 2020-11-21].
  12. ↑ Meijaard, E., Garcia-Ulloa, J., Sheil, D., Wich, S.A., Carlson, K.M., Juffe-Bignoli, D., and Brooks, T.M.: Oil palm and biodiversity. IUCN. [dostęp 2020-11-21].
  13. ↑ K.Kubitzki (red.): The Families and Genera of Vascular Plants. IV. Flowering Plants. Monocotyledons. Alismatanae and Commelinanae (except Gramineae). Berlin, Heidelberg: Springer, 1998, s. 381-382. ISBN 978-3-642-08378-5.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.