Oleg Cariow
Олег Царьов
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 czerwca 1970
Dniepropetrowsk

Premier Federacyjnej Republiki Noworosji
Okres

od 26 czerwca 2014
do 20 maja 2015

Przynależność polityczna

Partia Regionów (do 2014)

Poprzednik

urząd utworzony

Następca

urząd zniesiony

podpis
Odznaczenia
Medal Puszkina (Federacja Rosyjska)

Oleg Anatolijewicz Cariow (ukr. Олег Анатолійович Царьов, ros. Оле́г Анато́льевич Царёв; ur. 2 czerwca 1970 w Dniepropetrowsku) – ukraiński i rosyjski polityk, przedsiębiorca i separatysta, od 2002 do 2014 deputowany do Rady Najwyższej Ukrainy, premier nieuznawanej międzynarodowo Federacyjnej Republiki Noworosji od 26 czerwca 2014 do 20 maja 2015[1].

Życiorys

Wychował się w Tarnopolu. W 1992 ukończył studia z zakresu inżynierii i fizyki w Moskiewskim Instytucie Inżynierii Fizycznej. Pracował następnie jako inżynier i menedżer m.in. firmach z branż ubezpieczeniowych i komputerowych[2], prowadził także własną firmę (zbankrutowała w marcu 2014).

W 2002 po raz pierwszy wybrany do parlamentu, początkowo jako niezależny[2], następnie przystąpił do Partii Regionów. W 2005 roku stanął na czele struktur Partii Regionów w Dniepropietrowsku. Był również zastępcą przewodniczącego parlamentarnej frakcji partii[3]. Od maja 2012 do lutego 2014 był doradcą premiera Mykoły Azarowa.

W 2014 samowolnie ogłosił się kandydatem na prezydenta Ukrainy[4], przez co 7 kwietnia został wydalony z Partii Regionów, wystawiającej Mychajło Dobkina. 14 kwietnia udał się do Donbasu, gdzie zapewnił o wsparciu separatystów i zapowiedział blokowanie wyborów prezydenckich. Został tam przewodniczącym Rady Koordynacyjnej[5]. 29 kwietnia wycofał swoją kandydaturę[6] ze względu na „nielegalność przeprowadzających je władz”[6], pobicie go w Kijowie[7] oraz groźby śmierci w jego kierunku, m.in. ze strony Ihora Kołomojskiego[5]. 13 maja został objęty sankcjami zakazującymi wjazdu na teren Unii Europejskiej w związku z wzywaniem do utworzenia federacji Noworosji. 3 czerwca pozbawiony mandatu w Radzie Najwyższej i od tego czasu ścigany przez ukraińską prokuraturę[3].

26 czerwca 2014 objął funkcję spikera nowo obranego parlamentu Federacyjnej Republiki Noworosji[8] i tym samym jej premierem[2] (jednocześnie zachowano osobne parlamenty i rządy Donieckiej Republiki Ludowej i Ługańskiej Republiki Ludowej[9]). Sprawowana przezeń funkcja ograniczała się do rozwiązywania doraźnych problemów, zakres jego władzy był raczej niewielki[9]. 20 maja 2015 ogłosił zawieszenie FRN ze względu na jej niezgodność z ustaleniami konferencji Mińsk II oraz niezdobycie kolejnych terenów na zachodzie[8].

W kolejnych latach przebywał prawdopodobnie w Rosji, popierał w dalszym ciągu istnienie separatystycznych republik. Przed rosyjską inwazją na Ukrainę w 2022 był wymieniany przez CIA jako potencjalny szef kolaboracyjnego rządu[10]. Po wybuchu wojny aktywnie popierał rosyjską okupację.

27 października 2023 został postrzelony przez nieznanych sprawców w Jałcie[11].

Życie prywatne

Żonaty z Larisą (ur. 1968), ma czworo dzieci: dwóch synów Maksyma (ur. 1995) i Igora (ur. 2008), oraz dwie córki Olgę (ur. 1999) i Katerynę (ur. 2003, zm. 2021)[12][2]; dwójka najstarszych dzieci uczy się w Wielkiej Brytanii.

Przypisy

  1. ↑ Ukraine. rulers.org. [dostęp 2017-10-24]. (ang.).
  2. 1 2 3 4 Царев Олег Анатольевич. liga.net, 16 marca 2017. [dostęp 2017-10-25]. (ros.).
  3. 1 2 Pozbawiony mandatu deputowany schronił się u separatystów. kresy.pl, 12 czerwca 2014. [dostęp 2017-10-25].
  4. ↑ Twenty-three candidates to run for Ukraine’s presidency. Interfax, 3 kwietnia 2014. [dostęp 2017-10-25]. (ang.).
  5. 1 2 Oleg Cariow: Oleg Cariow: Rok Noworosji. geopolityka.org. [dostęp 2017-10-25].
  6. 1 2 Ukraina: Manifestacyjna rezygnacja kandydata na prezydenta. konserwatyzm.pl, 29 kwietnia 2014. [dostęp 2017-10-25].
  7. ↑ Aktywiści zaatakowali Cariowa; urządzili „korytarz hańby”. TVP Info, 15 kwietnia 2014. [dostęp 2017-10-25].
  8. 1 2 Karolina Słowik: Koniec projektu Noworosja – ogłaszają przywódcy samozwańczych republik. Odessa i Charków się wyłamały. TOK FM, 20 maja 2015. [dostęp 2017-10-25].
  9. 1 2 Tomasz Piechal: Republiki wojenne w Donbasie rok po wybuchu konflikt. Ośrodek Studiów Wschodnich, 16 czerwca 2017. [dostęp 2017-10-25].
  10. ↑ США назвали нового возможного главу марионеточного правительства в Киеве. moscowtimes.ru, 15 lutego 2022. [dostęp 2022-08-19]. (ros.).
  11. ↑ Ukraina. Znany prorosyjski polityk Ołeh Cariow postrzelony. tvn24.pl. [dostęp 2023-10-27]. (pol.).
  12. ↑ Померла 17-річна донька скандального ексрегіонала-втікача Олега Царьова: подробиці [online], ТСН.ua, 24 sierpnia 2021 [dostęp 2023-10-28].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.