Okół − istniejąca w średniowieczu osada (przez pewien czas zapewne miasto) położona na terenie południowej części dzisiejszego Starego Miasta w Krakowie.
Pierwotnie Okół stanowił podgrodzie grodu wawelskiego. Ukształtował się przy osi dzisiejszej ulicy Grodzkiej, a właściwie wokół placu targowego położonego przy kościele św. Andrzeja. Północna granica przebiegała w rejonie dzisiejszej ulicy Poselskiej, a pozostałe pokrywały się mniej więcej z późniejszym przebiegiem murów obronnych Krakowa.
Po lokacji Krakowa w 1257 Okół jako część Krakowa był pomostem łączącym go z Wawelem, po tym gdy około połowy XIV w. został włączony do Krakowa. Wg części badaczy w latach 1321-1335 Okół mógł posiadać prawa miejskie (np. wzmianka z 1338 o Nova Civitas in Okol), jako lokowany przez Władysława Łokietka niedługo po 1312 roku, gdy stłumiono bunt wójta Alberta[1]. Budynek Collegium Juridicum miał pełnić pierwotnie funkcję domu kupieckiego lub ratusza Okołu[1]. Jednak wg części naukowców Okół nigdy nie był odrębnym miastem i już od 1310 roku był częścią Krakowa[1].
Dawny Okół stanowi południową część Starego Miasta w Krakowie. Główną osią komunikacyjną jest ulica Grodzka, równolegle zaś do niej biegnie ulica Kanonicza. Jest tam szereg zabytkowych budynków, w tym kościoły św. Andrzeja, św. Idziego i św. Piotra i Pawła, budynek Collegium Iuridicum UJ oraz liczne kamienice i pałace ul. Kanoniczej. Centralnym punktem jest plac św. Marii Magdaleny powstały na miejscu zburzonego kościoła pod jej wezwaniem. Od wschodu i zachodu dzielnicę otaczają Planty.
Przypisy
Bibliografia
- Okół. W: Encyklopedia Krakowa. Warszawa – Kraków: PWN, 2000, s. 692–693. ISBN 83-01-13325-2.
Linki zewnętrzne
- Halina Rojkowska, Waldemar Niewalda: Właściciele w Krakowie: Od średniowiecza do czasów współczesnych: Rejon Okołu (Najstarsza część miasta). [w:] Dynamiczny herbarz rodzin polskich [on-line]. [dostęp 2010-12-31].
