wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2021) |
377[1] |
Strefa numeracyjna |
41 |
Kod pocztowy |
26-120[2] |
Tablice rejestracyjne |
TSK |
SIMC |
0228772[3] |
Położenie na mapie gminy Bliżyn | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego | |
Położenie na mapie powiatu skarżyskiego | |
51°05′28″N 20°39′27″E/51,091111 20,657500[4] |
Odrowążek – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie skarżyskim, w gminie Bliżyn[5][3].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Przez wieś przechodzi czerwony szlak turystyczny z rezerwatu przyrody Diabla Góra do Łącznej. W odległości ok. 5 km od Odrowążka znajduje się rezerwat przyrody Świnia Góra.
Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Przemienienia Pańskiego[6].
Integralne części wsi
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0228789 | Młynek | część wsi |
Historia
Początki Odrowążka sięgają XIV wieku, kiedy to wieś stanowiła własność pańszczyźnianą rodu Odrowążów. W owym czasie miejscowość dzieliła się na trzy części: Odrowążek-Ciągły, Odrowążek-Piechotny oraz Odrowążek-Komorniki. Wieś uwłaszczona została w roku 1857, a zdarzenie to upamiętniono wznosząc żelazny krzyż w pobliżu szkoły.
Przypisy
- ↑ Liczba ludności gminy Bliżyn stan na 31.12.2021[dostęp 2022-09-18]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 843 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- 1 2 3 GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 91278
- 1 2 Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
Linki zewnętrzne
- Odrowążek, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 391 .