Odcień – w teorii koloru jedna z głównych cech koloru, obok jasności i nasycenia, zdefiniowana technicznie (przez CIECAM02) jako „stopień, w którym bodziec może być opisany jako podobny lub różny od bodźców opisanych jako czerwony, zielony, niebieski i żółty”[1]. W malarskiej teorii koloru odpowiada ona czystym i nasyconym kolorom – bez domieszek szarości, przyciemniania lub rozjaśniania. Jest to jeden z elementów koła barw.
Wyznaczanie wartości
W przypadku przestrzeni barw ortogonalnych względem jasności takich jak CIE 1976 (L*, a*, b*) i 1976 (L*, u*, v*) odcień może być wyznaczony jako współrzędna kątowa po konwersji ze współrzędnych kartezjańskich do współrzędnych biegunowych[2].
CIELab
CIELUV
RGB
Preucil[4] opisuje kolorowy sześciokąt, podobny do trójliniowego wykresu opisanego przez Evansa, Hansona i Brewera[5], który może być użyty do obliczenia współczynnika barwy z RGB, umieszczając czerwony w 0°, zielony w 120° i niebieski w 240°.
Mając dane wartości R (czerwony), G (zielony) i B (niebieski), wartość odcienia można wyznaczyć przy pomocy następującej tabelki:
Kolejność | Obszar odcienia | Wzór |
---|---|---|
czerwono-żółty | ||
żółto-zielony | ||
zielono-błękitny | ||
błękitno-niebieski | ||
niebiesko-karmazynowy[6] | ||
karmazynowo[6]-czerwony |
Należy zauważyć, że w każdym przypadku we wzorze znajduje się ułamek gdzie W to największa wartość z R, G, B; M to najmniejsza, a S to wartość między dwiema pierwszymi.
Zobacz też
- barwy czyste
Przypisy
- ↑ Mark Fairchild, „Color Appearance Models: CIECAM02 and Beyond.” Tutorial slides for IS&T/SID 12th Color Imaging Conference.
- ↑ Colorimetry, second edition: CIE Publication 15.2. Vienna: Bureau Central of the CIE, 1986.
- 1 2 3
atan2(y,x)
– wariant funkcji arcus tangens dostępny w różnych językach programowania.
Z matematycznego punktu widzeniaatan2
oblicza wartość argumentu głównego liczby zespolonej: - ↑ Frank Preucil, „Color Hue and Ink Transfer … Their Relation to Perfect Reproduction, TAGA Proceedings, p 102–110 (1953).
- ↑ Ralph Merrill Evans, W T Hanson, and W Lyle Brewer, Principles of Color Photography. New York: Wiley, 1953.
- 1 2 Tłumaczenie oryginalnej nazwy magenta (ang.) na podstawie Michał Jankowski: Elementy grafiki komputerowej. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1990, s. 228–230. ISBN 83-204-1326-5.