Obrożnik labradorski
Dicrostonyx hudsonius[1]
(Pallas, 1778)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

karczowniki

Plemię

Dicrostonychini

Rodzaj

obrożnik

Gatunek

obrożnik labradorski

Synonimy
  • Mus hudsonius Pallas, 1778[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Obrożnik labradorski[4] (Dicrostonyx hudsonius) – gatunek ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Zasięg występowania

Obrożnik labradorski występuje w północno-wschodniej Kanadzie, w północnym Quebecu i Labradorze, w tym na Wyspach Belchera i Wyspach Króla Jerzego[5].

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1778 roku niemiecki przyrodnik Peter Simon Pallas nadając mu nazwę Mus hudsonius[2]. Holotyp pochodził z Labradoru, w Kanadzie[6].

Badania genetyczne wskazują, że gatunek ten oddzielił się od innych lemingów z rodzaju Dicrostonyx jeszcze przed zlodowaceniem Wisconsin (północnoamerykańskim zlodowaceniem, które wystąpiło równocześnie ze zlodowaceniem Wisły w Europie)[6]. Skamieniałości wskazują, że w plejstocenie, pomiędzy 800 a 50 tysięcy lat temu, przodkowie tych lemingów zamieszkiwali na większości obszarów arktycznych Ameryki Północnej i Azji[7]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[5].

Etymologia

  • Dicrostonyx: gr. δικρος dikros „rozwidlony”; ονυξ onux, ονυχος onukhos „pazur”[8].
  • hudsonius: Zatoka Hudsona, Kanada[9].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 112–160 mm, długość ogona 12–22 mm, długość tylnej stopy 20–25 mm; masa ciała 40–90 g[10][7].

Biologia

Zwierzęta te zamieszkują tundrę od poziomu morza do 1000 m n.p.m. Tworzą małe kolonie, typowo zajmujące obszar ok. 1 akra. Są aktywne przez cały rok[3].

Sezon rozrodczy trwa od marca do początku września, gryzonie budują gniazda w podziemnych korytarzach. Ciąża trwa 22 do 26 dni, typowo rodzi się od 4 do 5 młodych. Rocznie samica wydaje na świat dwa do trzech miotów[3].

Populacja

Ze względu na dosyć szeroki zasięg występowania i dużą liczebność, jest to gatunek najmniejszej troski. Gęstość populacji, w zależności od miejsca, zmienia się od jednego do ponad 140 osobników na akr; prawdopodobnie lemingi te podlegają dużym wahaniom populacji co dwa do pięciu lat[3].

Przypisy

  1. ↑ Dicrostonyx hudsonius, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 P.S. Pallas: Novae species quadrupedum e Glirium ordine, cum illustrationibus variis complurium ex hoc ordine animalium. Erlangae: sumtu Wolfgangi Waltheri, 1778, s. 208. (łac.).
  3. 1 2 3 4 F. Cassola, Dicrostonyx hudsonius, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-2 [dostęp 2021-11-20] (ang.).
  4. ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 235. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. 1 2 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 344. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  6. 1 2 D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Dicrostonyx hudsonius. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-11-20].
  7. 1 2 Ungava Collared Lemming. [w:] North American Mammals [on-line]. Muzeum Historii Naturalnej w Waszyngtonie. [dostęp 2015-01-10].
  8. ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 229, 1904. (ang.).
  9. ↑ The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  10. ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 297–298. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.