Matka Boża Latyczowska
Patronka Nowej Ewangelizacji
Ilustracja
Oryginał obrazu, zdjęcie wykonane w kaplicy Sióstr Służek NMP w Lublinie (2010 r.)
Miejsca kultu

Polska, Lublin, Latyczów

Sanktuarium

Latyczów, Parafia Matki Bożej Różańcowej w Lublinie

Początek kultu

XVI wiek

Data wspomnienia

6 lipca

Autor

anonim

Styl

włoski

Koronowany

4 października 1778

Matka Boża Latyczowska – Patronka Nowej Ewangelizacji – obraz namalowany około połowy XVI wieku, według wzoru wizerunku Matki Bożej Śnieżnej Salus Populi Romani z bazyliki Santa Maria Maggiore w Rzymie, przywieziony z Rzymu między 1594 a 1597.

Obraz przedstawia Matkę Bożą trzymającą w lewej ręce Dzieciątko, w prawej zaś berło. Święte postacie przyozdobiono sukienkami o precyzyjnie kutych motywach roślinnych. W tle obrazu zwisają kiście winogron, a głowę Maryi otacza 12 gwiazd. Wizerunek ten ma wysokie walory artystyczne, świadczące o tym, że mogło powstać w którymś z warsztatów włoskich.

Około roku 1606 biskup kamieniecki Paweł Wołucki sprowadził do Latyczowa dominikanów, którzy przybyli z otrzymanym od Klemensa XVIII obrazem Matki Bożej jako błogosławieństwem na pracę misyjną. Został on umieszczony w ufundowanej przez Potockich pierwszej kamiennej świątyni. Od początku obecności w latyczowskiej świątyni obraz zasłynął wieloma cudami.

W 1648 podczas najazdu Chmielnickiego, chroniąc obraz, dominikanie zabrali go do Lwowa. w 1772 powrócił do Latyczowa, w związku z licznymi cudami na mocy dekretu Piusa VI, 4 października 1778 biskup bakowski Stanisław Rajmund Jezierski ukoronował uroczyście obraz złotymi koronami.

W 1832, po powstaniu listopadowym, rząd carski skasował klasztor w Latyczowie. W czasie I wojny światowej obraz był chroniony przez jakiś czas w Winnicy, powrócił do Latyczowa, ale już w 1920 w związku z najazdem bolszewików został przewieziony do Warszawy. Związek Kresowiaków postanowił o umieszczeniu go w świeżo budowanej Kaplicy Kresowej kościoła Niepokalanego Poczęcia NMP w Warszawie. W międzyczasie jednak decyzją władz kościelnych wrócił na Kresy – w roku 1933 do kościoła parafii Św. Trójcy w Lubomlu – do czasu, gdy w listopadzie 1935 roku został umieszczony w katedrze w Łucku. 6 sierpnia 1945 obraz opuścił Kresy Wschodnie wraz z siostrami służkami NMP i umieszczony w ich kaplicy w Lublinie.

Cudowny Obraz w kościele Matki Bożej Różańcowej w Lublinie (2019)

4 października 2014 został na stałe przeniesiony do kościoła pw. Matki Bożej Różańcowej w Lublinie, który 7 października 2017 dekretem abp. Stanisława Budzika został ustanowiony sanktuarium Matki Bożej Latyczowskiej, Patronki Nowej Ewangelizacji[1]. 7 października 2018 cudowny obraz Matki Bożej Latyczowskiej został rekoronowany przez arcybiskupa Stanisław Budzika złotymi koronami pobłogosławionymi przez papieża Franciszka[2].

Od 2006 w Latyczowie znajduje się kopia wizerunku Matki Bożej Latyczowskiej pobłogosławiona 28 maja 2006 w Krakowie przez Benedykta XVI. Inna kopia obrazu znajduje się w kościele Niepokalanego Poczęcia NMP w Warszawie. Powstała ona w zastępstwie oryginalnego obrazu, który miał trafić do tego kościoła, ale ostatecznie wrócił na Kresy. Przetrwała II wojnę światową (mimo zniszczenia Kaplicy Kresowej) i jest otoczona lokalnym kultem. Biskup warszawski Tadeusz Pikus poświęcił ją 8 grudnia 2001 roku[3].

Wspomnienie Matki Bożej Latyczowskiej obchodzone jest 6 lipca[4].

Przypisy

  1. ↑ Sanktuarium Matki Bożej Latyczowskiej Patronki Nowej Ewangelizacji. archidiecezjalubelska.pl. [dostęp 2017-10-08].
  2. ↑ Złote korony dla najlepszej Matki. lublin.gosc.pl. [dostęp 2018-10-08].
  3. ↑ Przemysław Pilich. Matka Boska Latyczowska na warszawskiej Ochocie. „Ochotnik”. 58 (2), s. 7, luty 2010. Ośrodek Kultury Ochoty. ISSN 1734-5510. (pol.).
  4. ↑ 400-lecie obecności Matki bożej w Latyczowskim Obrazie. [dostęp 2010-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-16)].

Bibliografia

  • Grażyna od Wszechpośrednictwa, Gizela od Niepokalanego Serca Maryi, Romana Szymczak (oprac.), Z dawna Polski Tyś Królową. Przewodnik po sanktuariach maryjnych. Koronowane wizerunki Matki Bożej 1717-1999, wyd. 4 (popr. i uzup.), Siostry Niepokalanki, Szymanów 1996.
  • Tadeusz Kukiz: Wołyńskie Madonny i inne obrazy sakralne z diecezji łuckiej. Biały Dunajec: Wołanie z Wołynia, 1998. ISBN 83-907955-3-1.
  • Halina Irena Szumił, Sanktuarium Matki Bożej Latyczowskiej, Sandomierz 1994.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.