Schemat obróbki wiórowej
Schemat obróbki wiórowej

Obróbka wiórowa – rodzaj obróbki skrawaniem polegający na usuwaniu nadmiaru materiału narzędziami skrawającymi, których ostrza mają zdefiniowaną geometrię, a ich liczba jest ustalona. Oddzielony w czasie obróbki naddatek materiału zamieniony zostaje na wióry, a wykonywany proces przeprowadza się na obrabiarkach[1].

Sposoby realizacji obróbki wiórowej[1]:

  • frezowanie – kształtowanie płaszczyzn i powierzchni krzywoliniowych
  • toczenie – do obróbki powierzchni obrotowych zewnętrznych i wewnętrznych
  • wytaczanie – do obróbki powierzchni wewnętrznych
  • wiercenie – wykonywanie otworów
  • rozwiercanie – wykańczanie otworów walcowych
  • powiercanie[1] – powiększanie otworów walcowych
  • przeciąganie i przepychanie – wykańczanie otworów niewalcowych
  • struganie i dłutowanie – obróbka narzędziem wykonującym ruch posuwisto-zwrotny

Rodzaje obróbki wiórowej:

  • zgrubna
  • średnio dokładna
  • dokładna
  • bardzo dokładna

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 3 pod red. Jana Kosmola: Techniki Wytwarzania. Obróbka Wiórowa i Ścierna. Gliwice: Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, 2002.

Bibliografia

  • J. Kaczmarek, "Podstawy obróbki wiórowej, ściernej i erozyjnej", WNT, Warszawa 1970
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.