Nowiec (niem. Neuhof) – dawna osada w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Białogard[1], na południowy zachód od Podwilcza[2].
Dawny majątek rycerski (Rittergut), będący do 1783 we władaniu rodziny von Podewils[3]. W l. 30. XIX wieku wymieniana jako domena szlachecka z 4 domami i 33 mieszkańcami w rejencji koszalińskiej, w powiecie białogardzkim[4]. W 1863 osadę zamieszkiwały 52 osoby[5]. W 1867 w majątku – łącznie z należącym doń młynem – zamieszkiwało 60 osób. Osada składała się z 6 budynków mieszkalnych i 8 budynków gospodarczych. W miejscowości hodowano 12 koni, 23 woły, 536 owiec, 9 świń, 1 kozę; ponadto znajdowało się tu 8 uli. Do młynarza należał koń, krowa, 4 owce, 3 świnie oraz 2 ule[3]. W początku XX wieku majątek zamieszkiwały 54 osoby[6]. W 1908 obszar dworski wchodził w skład obwodu w Rarwinie[7].
22 października 1949 roku miejscowość oficjalnie otrzymała polską nazwę[8][9].
Przypisy
- ↑ Praca zbiorowa, Spis Miejscowości Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1967 .
- ↑ Messtischblatt 1:25 000, 1936, arkusz Ramelow.
- 1 2 Neuhof 1867.
- ↑ Vollständiges geographisch-statistisch-topographisches Wörterbuch des preußischen Staates. Erfurt: 1836, s. 508:500. [dostęp 2022-03-31].
- ↑ H. Rudolph.: Vollständiges geographisch-topograhisch-statistisches Orts Lexikon von Deutschland. 1863, s. 3075.
- ↑ Meyers Orts- und Verkehrs-Lexikon des Deutschen Reichs.
- ↑ Amtsbezirk Rarfin.
- ↑ M.P. z 1949 r. nr 76, poz. 947.
- ↑ Tadeusz Białecki , Słownik współczesnych nazw geograficznych Pomorza Zachodniego z nazwami przejściowymi z lat 1945–1948, Szczecin: Książnica Pomorska, 2002, ISBN 83-87879-34-7 .