Norbert Mastalerz

Data i miejsce urodzenia	31 marca 1972 Radom
Prezydent Tarnobrzega
Okres	od 13 grudnia 2010 do 6 grudnia 2014
Poprzednik	Jan Dziubiński
Następca	Grzegorz Kiełb
Odznaczenia

Norbert Robert Mastalerz (ur. 31 marca 1972 w Radomiu^[1]) – polski dziennikarz, polityk i samorządowiec, w latach 2002–2004 wicemarszałek województwa podkarpackiego, w latach 2010–2014 prezydent Tarnobrzega.

Życiorys

Ukończył Szkołę Podstawową nr 4 w Tarnobrzegu oraz Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kochanowskiego w Nowej Dębie^[2][3]. Został absolwentem Wydziału Politologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. Odbył także studia podyplomowe na Uniwersytecie Jagiellońskim (z zakresu integracji europejskiej), w Wyższej Szkole Ekonomiczno-Informatycznej (z zakresu pośrednictwa w obrocie nieruchomościami oraz zarządzania nieruchomościami) oraz menedżerskie w Wyższej Szkole Prawa i Administracji w Rzeszowie^[2].

W 1982 wstąpił do Polskiego Związku Wędkarskiego. Dołączył także do Polskiego Towarzystwa Schronisk Młodzieżowych, Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, Ligi Obrony Kraju, Ligi Ochrony Przyrody i Polskiego Czerwonego Krzyża, był też członkiem Komitetu Ochrony Pamięci i Walk Męczeństwa w Rzeszowie oraz ławnikiem Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu^[2]. Od lat 90. pracował jako dziennikarz w Radiu Leliwa^[4], „Tygodniku Nadwiślańskim”, „Przeglądzie Sportowym”, „Echu Dnia”, „Super Nowościach”, Radiu Kielce, Radiu Tak FM i „Czasie Powiśla”^[2].

W 2002 został dyrektorem stalowowolskiego oddziału przedsiębiorstwa Ruch^[2]. W latach 2002–2004 w randze wicemarszałka był członkiem zarządu województwa podkarpackiego^[5]. Od grudnia 2008 do marca 2009 był prezesem Tarnobrzeskiej Spółdzielni Mieszkaniowej^[2][6]. Od czerwca do lipca 2009 pełnił funkcję członka zarządu KS Siarka Tarnobrzeg^[7].

W wyborach samorządowych kolejno w: 1998, 2002, 2006 i 2010 był wybierany do rady miejskiej Tarnobrzega. Od 1998 był związany z Sojuszem Lewicy Demokratycznej. Kandydował z listy SLD bez powodzenia w wyborach parlamentarnych w 2001 do Sejmu (uzyskał 2793 głosów)^[8]. Od 2004 pozostawał związany z Socjaldemokracją Polską^[9]. Był kandydatem tej partii w wyborach uzupełniających do Senatu w 2004 (otrzymał 1905 głosów)^[10] oraz w wyborach parlamentarnych w 2007, w których ubiegał się o mandat posła na Sejm^[11]. Do jesieni 2008 był szefem podkarpackich struktur Socjaldemokracji Polskiej^[6].

Czterokrotnie kandydował na stanowisko prezydenta Tarnobrzega. W 2002^[12] i 2006^[13] przegrał w drugiej turze z Janem Dziubińskim. W wyborach samorządowych w 2010 jako bezpartyjny kandydat z ramienia Komitetu Wyborczego „Tarnobrzeska Lewica”, popierany w drugiej turze przez Platformę Obywatelską^[14], został wybrany na prezydenta Tarnobrzega^[15]. W wyborach samorządowych w 2014 ubiegał się bez powodzenia o reelekcję jako bezpartyjny kandydat wystawiony przez Platformę Obywatelską. Przegrał w drugiej turze z bezpartyjnym kandydatem lokalnego stowarzyszenia Grzegorzem Kiełbem, otrzymując 36% głosów^[16][17]. Został natomiast ponownie wybrany w skład tarnobrzeskiej rady miejskiej. Nie kandydował w wyborach samorządowych w 2018 (mimo wcześniejszych zapowiedzi ubiegania się o urząd prezydenta Tarnobrzega^[18]).

W 2021 został przewodniczącym miejskich struktur Platformy Obywatelskiej w Tarnobrzegu^[19] oraz wiceprzewodniczącym zarządu regionu PO w województwie podkarpackim^[20]. W 2024 bez powodzenia ubiegał się o urząd prezydenta^[21], ponownie został natomiast wybrany na radnego^[22].

Życie prywatne

Żonaty z Agatą, ma dwie córki: Laurę i Nastazję^[2].

Odznaczenia i wyróżnienia

• Brązowy Krzyż Zasługi (2013)^[23]
• Brązowa Odznaka „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej” (2014)^[24]
• Złoty Medal „Serce za serce” (2011)^[25]
• Honorowy medal Polskiego Klubu Infrastruktury Sportowej „Razem Budujemy Sukces” (2012)^[26]
• Tarnobrzeżanin – „Osobowość Roku” oraz Tarnobrzeżanin – „Przyjaciel Dzieci i Młodzieży” (2009)^[27]

Przypisy