Noor-Eesti (pl. Młoda Estonia) – estońska grupa literacka, działająca od 1905 roku w Tartu. Założycielem i przywódcą grupy był poeta i badacz literatury Gustav Suits^[1][2]; związani z nią byli również m.in. Friedebert Tuglas, Villem Grünthal-Ridala i Johannes Aavik^[3]. Grupa wywarła znaczny wpływ na rozwój estońskiego języka literackiego oraz na rozwój nowoczesnej estońskiej krytyki literackiej^[3].

Działalność grupa rozpoczęła w 1905 roku, kiedy to opublikowała almanach literacki "Młoda Estonia" ("Noor-Eesti") (do 1915 roku ukazały się jeszcze 4 kolejne numery tego almanachu)^[1]; w tym samym roku ukazał się również debiutancki tomik Suitsa – Ogień życia (Elu tuli)^[3].

Nazwa grupy nawiązywała do podobnych określeń, które pojawiały się ówcześnie w innych literaturach narodowych (Młode Niemcy, Młoda Polska, Chorwacka Moderna itp.^[1]). Celem Młodej Estonii było włączenie literatury estońskiej w nowe nurty i zjawiska artystyczne, jakie dokonywały się w pozostałej części Europy. Jej przedstawiciele nawoływali do zwiększonego przyswajania kultury europejskiej, przy jednoczesnym zachowaniu estońskiej tożsamości^[2]. Miało to pozwolić Estończykom na wytworzenie własnej nowoczesnej kultury^[3]. Przedstawiciele Młodej Estonii postulowali też autonomię sztuki oraz zachęcali do podejmowania eksperymentów artystycznych^[1].

Pomimo jej znacznego wpływu na rozwój literatury estońskiej, grupa była krytykowana za odrywanie się od estońskiej tradycji literackiej oraz kosmopolityzm i naśladowanie obcych modeli kulturowych^[3].

Przypisy