Nikon D4
Ilustracja
Typ aparatu

cyfrowa lustrzanka pełnoklatkowa[1]

Liczba pikseli

16,2 mln[1]

Rozmiar matrycy

36.0 mm × 23.9 mm CMOS[1], format Nikon FX[1], rozmiar piksela 7.3µm

Czułość ISO

100–12800 (50–204800 Boost, kroki co 1/3, 1/2 lub 1 EV)[1]

Migawka

migawka sterowana elektronicznie, szczelinowa, o pionowym przebiegu w płaszczyźnie ogniskowej[1][2]
czasy od 30 do 1/8000 s + bulb (B)[1][2]

Balans bieli

Auto, 5 presetów, manualnie, wybór temperatury barwowej w stopniach Kelvina (2500-10000K)[1]

Karta pamięci

CompactFlash (typ I) + XQD[1]

Wyświetlacz LCD

TFT VGA; 3,2"; 921000 pkt.[1]

Masa

1180 g (korpus)[1][2]

Nikon D4 – 16,2-megapikselowa profesjonalna pełnoklatkowa (35mm) lustrzanka cyfrowa zaprezentowana przez firmę Nikon 6 stycznia 2012[3]. Jest następcą modelu Nikon D3S. W modelu D4 wprowadzono ulepszenia względem poprzednika, m.in. zastosowano 16,2-megapikselową matrycę, poprawiony autofocus z czujnikami pomiarowymi i zaoferowano możliwość fotografowania przy zwiększonej do 204 800 czułości ISO. Aparat został wprowadzony na rynek w lutym 2012 przy rekomendowanej cenie 5999,95 USD[4]. Zastosowano w nim nowe karty pamięci XQD[4].

Nikon D4 jest przeznaczony dla fotografów sportowych i fotoreporterów. Przy prędkości zdjęć seryjnych 10 klatek na sekundę, 20-sekundowa seria wykonuje 200 fotografii pełnej rozdzielczości z pełnym opomiarowaniem i autofocusem dla każdej klatki. Jeśli ekspozycja i ostrość są zablokowane, prędkość zdjęć seryjnych może zostać zwiększona do 11 klatek na sekundę[1][2].

Funkcje

  • 16,4 mln efektywnych pikseli; pełnoklatkowa (36 mm × 24 mm) matryca światłoczuła z czułościami ISO 100–12800 (ISO 50–204800 Boost)[1]
  • procesor foto/wideo Nikon Expeed 3[1]
  • 91,000-pikselowy czujnik pomiarowy RGB z Advanced Scene Recognition System[1]
  • czujnik autofocusu Advanced Multi-CAM3500FX (51-polowy, 15 czujników krzyżowych)[1]
  • czas uruchomienia 0,12 s i opóźnienie migawki 0,042 s[1]
  • funkcja czyszczenia matrycy z wzorcem do usuwania kurzu[1][2]
  • 10 klatek na sekundę w trybie zdjęć seryjnych FX (11 klatek na sekundę przy wyłączonej automatycznej ekspozycji i autofocusie)[1]
  • bufor do 100 plików RAW lub do 200 plików JPEG w jednej serii[1]
  • wbudowane tryby HDR i time lapse
  • wbudowany 10/100 base-T port Ethernet do transferu danych i fotografowania przez tethering[1]
  • tryb nagrywania wideo 1080p Full HD przy 24 kl./s ogólnoświatowo (25 lub 30 w zależności od regionu), 720p przy 25/50 or 30/60 kl./s, wyjście HDMI ze wsparciem wyjścia clean HDMI, stereofoniczne wyjście słuchawkowe, i stereofoniczne wejście mikrofonowe (3,5 mm) z manualną kontrolą poziomu dźwięku[1]
  • Kevlar/węglowe włókno kompozytowe migawki z żywotnością 400 000 uruchomień
  • funkcja podglądu na żywo z jedną fazą wykrywania lub ulepszony kontrast wykrywania autofokusu[1]
  • wirtualne wskaźniki poziomu w trybie Live View, dostępne także podczas rejestrowania wideo
  • Active D-Lighting z 6 ustawieniami i bracketingiem (reguluje mierzenie i krzywą D-Lighting)[1]
  • dwa gniazda kart pamięci, jedno dla CompactFlash UDMA i jedno dla XQD[1]
  • interfejs GPS dla bezpośredniego tagowania współrzędnych geograficznych przez adapter Nikon GP-1[1]

Odbiór

D4 uzyskał czwarte miejsce w ocenie matryc DXOmark, został pobity tylko przez dwie wersje Nikona D800 i średnioformatowy 80-megapikselowy aparat (Phase One IQ180)[5].

Przypisy

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.