Neutrofilia – zwiększenie liczby granulocytów obojętnochłonnych we krwi obwodowej powyżej 8000/µl[1]. Fizjologicznie stan ten towarzyszy ciąży, stanom stresowym (ból, strach, emocje), a także daje się stwierdzić po obfitych posiłkach.
Przyczyny
Najczęstszą klinicznie istotną przyczyną neutrofilii są zakażenia bakteryjne. Poza tym neutrofilia jest obserwowana także w przypadku stanów hematologicznych, takich jak:
- przewlekła białaczka szpikowa,
- przewlekła białaczka neutrofilowa,
- przewlekłe zespoły mieloproliferacyjne,
- chłoniak Hodgkina oraz inne chłoniaki o wysokiej złośliwości,
- przełom hemolityczny,
- stosowanie czynników wzrostu szeregu granulocytarnego,
- stan po splenektomii.
Innymi niehematologicznymi przyczynami neutrofilii mogą być:
- rozsiane procesy nowotworowe,
- polekowe (adrenalina, kortykosteroidy)
- zawał serca oraz inne martwice narządowe, a także urazy, oparzenia,
- choroby autoimmunologiczne (SLE, guzkowe zapalenie tętnic, reumatoidalne zapalenie stawów),
- zapalenia o innej etiologii niż bakteryjne (dużo rzadziej),
- ołowica,
- zespół Cushinga,
- wrzodziejące zapalenie jelita grubego.
Ocena stopnia dojrzałości neutrofili
Istotną czynnością w przypadku stwierdzenia podwyższonej ilości neutrofili jest określenie stopnia segmentacji ich jąder. Młode neutrofile posiadają jednopłatowe jądro (tzw. pałki), które w miarę dojrzewania komórki ulega segmentacji. Określenie nieprawidłowości w strukturze ilościowej młodych i starych neutrofili pozwala na rozróżnienie stanów chorobowych przebiegających z "odnową neutrofilową" – np. infekcje, białaczki, zawał lub złośliwe nowotwory oraz stanów, w których mamy do czynienia z przewagą wielosegmentowych, starych form – np. w przypadku niedoboru witaminy B12 lub kwasu foliowego, mocznicy, chorób wątroby itd. Do uszeregowania fizjologicznych proporcji neutrofilów pod względem segmentacji jąder służy skala Arnetha[2]:
| Liczba
płatów |
Odsetek
neutrofili |
|---|---|
| 1 | 12 |
| 2 | 25 |
| 3 | 46 |
| 4 | 15 |
| 5 | 2 |
Podwyższenie stosunku młodych neutrofili od wielosegmentowych potocznie określa się jako "przesunięcie w lewo", zmniejszenie – "przesunięcie w prawo".
Przypisy
- ↑ Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne, tom II. Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005. ISBN 83-7430-069-8.
- ↑ Maciej Zabel: Histologia. Podręcznik dla studentów medycyny i stomatologii. Wrocław: Wydawnictwo Medyczne Urban&Partner, 2000, s. 80. ISBN 83-87944-61-0.
Bibliografia
- Andrzej Szczeklik: Choroby wewnętrzne [Dokument elektroniczny] : podręcznik multimedialny oparty na zasadach EBM. Kraków: Medycyna Praktyczna, 2006. ISBN 83-7430-072-8.
- Kazimierz Kuliczkowski, Maria Podolak-Dawidziak: Hematologia : skrypt. Wrocław: Akademia Medyczna im. Piastów Śląskich, 2007. ISBN 978-83-7055-095-0.
- Maciej Zabel: Histologia. Podręcznik dla studentów medycyny i stomatologii. Wrocław: Wydawnictwo Medyczne Urban&Partner, 2000. ISBN 83-87944-61-0.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.