Nerwy głowy i szyi, nerw uszny wielki podpisany jako Great Auricular

Nerw uszny wielki (łac. nervus auricularis magnus) – gałąź skórna splotu szyjnego odpowiedzialna za unerwienie czuciowe skóry dołu zażuchwowego, małżowiny usznej wraz z płatkiem i obszarem ku tyłowi, części przewodu słuchowego zewnętrznego, tylnej części policzka oraz skóry kąta żuchwy[1]. Wychodzi spod mięśnia mostowo-obojczykowo-sutkowego i po przejściu przez blaszkę powierzchowną powięzi szyi zakręca na tylnej krawędzi tego mięśnia przebiegając po jego zewnętrznej powierzchni w kierunku małżowiny usznej[1].

Przypisy

  1. 1 2 Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 28, ISBN 978-83-200-3258-1.

Bibliografia

  • Ryszard Aleksandrowicz, Bogdan Ciszek: Anatomia kliniczna głowy i szyi. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, s. 273-274. ISBN 978-83-200-3243-7.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.