Napinacz pasa bezpieczeństwa – element systemu bezpieczeństwa biernego w samochodzie. W czasie wypadku ma za zadanie napiąć pas bezpieczeństwa tak, aby jak najszybciej ściśle związać ciało człowieka z konstrukcją pojazdu.

Podczas zderzenia czołowego ciało kierowcy lub pasażera (mimo że są zapięci pasami) pod wpływem siły bezwładności przesuwa się do przodu. Następuje wtedy uderzenie ciała o taśmę pasa; na obrażenia narażone są żebra, kość miedniczna, przepona brzuszna.

Nienapięte pasy bezpieczeństwa pozostawiają pewną swobodę ciału człowieka, co jest zjawiskiem niepożądanym podczas wypadku, ponieważ ciało może poruszać się bezwładnie w obrębie luzu, jaki dają pasy, a następnie uderzać w nie z dużą siłą, powodując obrażenia ciała lub nadwerężając konstrukcję pasa.

Działanie

W momencie zderzenia rolą napinacza jest napięcie taśmy pasa. Napięcie to następuje w wyniku działania sprężyny (napinacz mechaniczny) lub wybuchu niewielkiego ładunku pirotechnicznego (napinacz pirotechniczny)[1]. Zapięcie pasa jest wówczas odciągane do tyłu i tym samym dociskana do fotela siedząca na nim osoba.

Przykładowe rozwiązania:

  • napinacz kulkowy – wybuch ładunku pirotechnicznego wprawia w ruch kulki, które przemieszczając się poruszają koło zębate, to zaś połączone jest odpowiednio ze zwijaczem pasa[2].
  • napinacz tłokowy – na skutek wybuchu ładunku w cylindrze tłok się przesuwa i pociąga umocowaną do siebie stalową linkę, która następnie uruchamia zwijacz pasa[2].

Elementy

  • czujnik sterujący
  • sprężyna napinająca (napinacz mechaniczny) lub generator gazu (napinacz pirotechniczny)
  • mechanizm napinający pas[3]

Ogranicznik napięcia

Aby siła docisku nie była zbyt duża, stosuje się dodatkowe urządzenie zwane ogranicznikiem napięcia pasa bezpieczeństwa. Jest to mechanizm w postaci blaszki stalowej, która rozrywa się, gdy nacisk pasa na ciało ludzkie jest za duży (pierwsze takie rozwiązanie zastosował francuski koncern samochodowy Renault[4]).

Przypisy

  1. ↑ Seweryn Orzełowski, Budowa podwozi i nadwozi samochodowych, s. 314
  2. 1 2 Anton Herner & Hans-Jürgen Riehl, Elektrotechnika i elektronika w pojazdach samochodowych, s. 356
  3. ↑ Jerzy Wicher, Bezpieczeństwo samochodów i ruchu drogowego, s. 197
  4. ↑ Jerzy Wicher, Bezpieczeństwo samochodów i ruchu drogowego, s. 198

Bibliografia

  • Jerzy Wicher: Bezpieczeństwo samochodów i ruchu drogowego. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2002. ISBN 83-206-1461-9. OCLC 749493661.
  • Anton Herner & Hans-Jürgen Riehl, Elektrotechnika i elektronika w pojazdach samochodowych, Tytuł oryginału: Der sichere Weg zur Meisterprüfung im Kfz-Techniker-Handwerk ISBN 83-206-1478-3
  • Seweryn Orzełowski, Budowa podwozi i nadwozi samochodowych, ISBN 978-83-02-08785-1, Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, wydanie osiemnaste, 2010
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.