Naftali z Ropczyc, Naftali Cwi Horowic (ur. 1760 w Lesku, zm. 1827 w Łańcucie) – cadyk, rabin, syn Menachema Mendla rabina z Leska, protoplasta licznej dynastii cadyków galicyjskich^[1].

Był uczniem cadyków Elimelecha z Leżajska, Izraela Icchaka Hofsteina z Kozienic i Menachema Mendla z Rymanowa. Zamieszkał w Ropczycach, gdzie zgromadził wokół siebie liczne grono chasydów^[1]. Dzięki niemu powstał tam jeden z ważniejszych ośrodków chasydyzmu w Galicji. Założyciel dynastii cadyków ropczyckich. Był mistrzem w kabalistycznej interpretacji Tory.

Popularny bohater ludowych legend^[1]. W 1886 roku ukazały się we Lwowie oparte na kabale komentarze chasydzkie do Tory pt. Zera kodesz („Święty plon”), zaś w 1911 roku opublikowano w tym samym mieście zbiór jego powiedzeń Ohel Naftali (hebr. „Namiot Naftalego”)^[1]. Pod koniec życia odizolował się od świata. Miał dwóch synów: Eliezera oraz Jaakowa^[1] (zwanego Małym Baal-Szem-Towa).

Dzieła

• Ajjaloh Szeluhah
• Ohel Naftali
• Zera Kodesz
• Przypowieści

Przypisy