Święci
Nabor i Feliks
męczennicy
Ilustracja
Maria z Nazaretu oraz m.in. święci: Nabor i Feliks (na pierwszym planie), Franciszek z Asyżu i Klara z Asyżu (obraz Orazio Samacchini, ok. 1570).
Data i miejsce urodzenia

w III wieku
Afryka Północna

Data i miejsce śmierci

ok. 303
Laus Pompeia (dzisiejsze Lodi Vecchio)

Czczeni przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

12 lipca

Patroni

dzieci trudno uczących się, orędownicy przy chorobach uszu

Święci Nabor i Feliks (ur. w Afryce Północnej, zm. ok. 303 w Laus Pompeia k. Mediolanu) – żołnierze pochodzenia mauretańskiego, męczennicy, święci Kościoła katolickiego.

Do Mediolanu przybyli z legionami cesarza Maksymiana, dzielącego władzę z Dioklecjanem. Tu przyjęli wiarę chrześcijańską. Na początku 303 roku z armii usunięto chrześcijan, pod zarzutem zakłócania przebiegu oficjalnych uroczystości religijnych. Wielkie prześladowanie chrześcijan rozpoczęło się 23 lutego 303 roku i Nabor z Feliksem opuścili armię. Pochwycono ich jednak, jak wielu innych i skazano na śmierć przez ścięcie. Ich ciała zostały pogrzebane za murami miasta. Według tradycji przy grobie męczenników zmarła w trakcie modlitwy Sabina z Mediolanu (+ 311), uznana za świętą męczennicę z uwagi na fakt grzebania ciał zamordowanych podczas prześladowań Dioklecjana[1].

Patronat

Święci Nabor i Feliks są patronami dzieci trudno uczących się, oraz orędownikami przy chorobach uszu.

Dzień obchodów

Wspomnienie liturgiczne obu świętych obchodzono 12 lipca za Martyrologium Rzymskim. Również pod tą datą znalazło się ich święto Simple w kalendarzu rzymskim z 1595 roku. Reforma liturgiczna po Soborze watykańskim II usunęła święto z kalendarza (1969), jednakże według nowych zasad Mszału Rzymskiego, z tego samego roku, ich święto może być obchodzone w trakcie mszy na całym świecie, jeśli nie ma miejscowej uroczystości przypisanej do tego dnia[2].

Relikwie

Grób męczenników odkryto w 313 roku, a ich szczątki przeniesiono do Mediolanu. Nad nowym grobem wybudowano kościół pod wezwaniem świętych [uwaga 1], co zanotował św. Paweł z Mediolanu w życiu św. Ambrożego. Sam św. Ambroży napisał poświęcony im panegiryk Naboriana[2][uwaga 2].

Ponownej translacji dokonano w 1258 i 1472 roku. W 1799 relikwiarz zaginął, by w 1959 odnaleźć się w Namur w Belgii. Ówczesny biskup miasta zwrócił je arcybiskupowi Mediolanu Montiniemu (późniejszy papież Paweł VI).

Część relikwii znajduje się również w katedrze w Kolonii. Trafiły tu za sprawą Fryderyka I Barbarossy, który przybywszy do Mediolanu w 1158 roku (w latach 1154–1186 był królem Włoch) przekazał je ówczesnemu biskupowi Kolonii Rainaldowi z Dassel. Szczątki Świętych spoczywają w bogato zdobionym relikwiarzu Trzech Króli obok relikwii świętych Mędrców i Grzegorza ze Spoleto.

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Przy pracach w podziemiach kościoła w 356, lub 386, biskup Ambroży odkrył przy okazji grób Gerwazego i Protazego (Gerwazy i Protazy na brewiarz.katolik.pl [ostatnia aktualizacja: 27.05.2010])
  2. ↑ Razem z Naborem i Feliksem św. Ambroży wspominał również św. Wiktora umieszczonego w Martyrologium Rzymskim pod dniem 8 maja; Wiktor, męczennik z Mediolanu na DEON.pl

Przypisy

  1. ↑ Saint Savina of Milan. CatholicSaints.Info. [dostęp 2015-12-20]. (ang.).
  2. 1 2 Santi Nabore e Felice - Santi Beati (wł.)

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.