NUR-22 "Izabela"
Ilustracja
Dane podstawowe
Producent

Radwar

Typ

samobieżna stacja radiolokacyjna

Historia
Lata produkcji

1998-2003

Dane techniczne
Zasięg

do 100 km

Pasmo

pasmo S

Częstotliwość

3,2-3,4 GHz

Liczba śledzonych obiektów

72

Użytkownicy
 Polska

NUR-22 „Izabela”[1] – polska samobieżna stacja radiolokacyjna używana przez oddziały przeciwlotnicze Wojsk Lądowych. Przeznaczona jest do wykrywania, śledzenia, identyfikowania celów powietrznych. Potencjał zasięgowy stacji umożliwia wykrycie obiektów o skutecznej powierzchni odbicia 1 m² lecących na wysokości 1000 m w odległości 80 km. Maksymalna odległość wykrycia wynosi 100 km, a maksymalna wysokość wykrycia 7 km[2]. Stacja zbudowana na podwoziu samochodu Tatra 815 w wersji czteroosiowej.

Stacja wywodzi się z samobieżnego radaru NUR-21 na podwoziu gąsienicowym SPG-1. Początkowo planowano jedynie umieszczenie zmodyfikowanej aparatury stacji NUR-21 na podwoziu kołowym w celu obniżenia ceny i kosztów eksploatacji, lecz z uwagi na dostępność nowych podzespołów elektronicznych na przełomie lat 80. i 90., ostatecznie opracowano ulepszoną i nowocześniejszą stację[3]. Prace prowadzono w CNPEP Radwar w latach 1987–1992[2]. Antena została nowo opracowana w Przemysłowym Instytucie Telekomunikacji[2]. Z uwagi na zawieszenie prac, wejście do produkcji opóźniło się i partia próbna powstała w 1997 roku, a następnie w latach 1998-2003 wykonano dla Wojska Polskiego 8 egzemplarzy seryjnych, w tym 6 na zmodyfikowanym podwoziu SPR-22B[2]. W Wojsku Polskim radar NUR-22 otrzymał oznaczenie RT-22 i nazwę Izabela[2]. Część elektroniczną i antenę radaru NUR-22 wykorzystano ponadto przy produkcji jednego egzemplarza eksportowego radaru NUR-21MI na podwoziu gąsienicowym SPG-1M[2].

Antena paraboliczna ma rozmiary 4,2 × 3,1 m i obraca się z prędkością 6 lub 12 obr./min[3]. Antena jest unoszona mechanicznie na ramie. Radar ma całkowicie cyfrowy układ obróbki sygnału. Układ pozwala na automatyczne śledzenie 72 celów powietrznych[2]. Wyposażony jest w system identyfikacji swój-obcy Supraśl i radiostację RRC-9500[2].

Innym radarem jest nowszy NUR-22-3D(N)[2].

Dane techniczne stacji radiolokacyjnej

  • pasmo pracy S (3,2-3,4 GHz)[2]
  • zasięg wykrywania: do 100 km[2]
  • pułap wykrywania: 7 km[2]
  • ilość śledzonych obiektów 72
  • pokrycie przestrzeni w elewacji -10° +65°[4]
  • moc szczytowa ok. 100 kW[2]
  • moc średnia ok. 1 kW[2]

Dane techniczne nośnika

  • trakcja kołowa 8×8
  • załoga 3 osoby
  • silnik wysokoprężny o mocy 360 KM (265 kW)[2]
  • długość – 10,3 m
  • szerokości – 2,75 m
  • wysokość – 3,39 m
  • masa – 31 000 kg
  • prędkość:
    • 65 km/h (po drogach utwardzonych)
    • 40 km/h (po drogach gruntowych)
  • zasięg – 500-600 km

Wyposażenie

  • Agregat prądotwórczy
  • Układ filtrowentylacji z wentylatorem i filtropochłaniaczem
  • Układ ogrzewania kabiny kierowcy i nadwozia
  • Układ nawigacji zliczeniowe
  • Układ chłodzenia aparatury elektronicznej
  • Środki łączności wewnętrznej i zewnętrznej
  • Elektroniczny układ poziomowania z dokładnością do 1°

Przypisy

  1. ↑ NUR-22 Izabela. [dostęp 2012-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-23)]. (pol.).
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 Kwasek 2017 ↓, s. 71-72.
  3. 1 2 Kwasek 2017 ↓, s. 71.
  4. ↑ Kwasek 2017 ↓, s. 74.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.