NBA Development League All-Star Game – rozgrywany corocznie towarzyski mecz koszykówki z udziałem czołowych zawodników National Basketball Association Development League (NBA D-League). Spotkanie zostało rozegrane po raz pierwszy w trakcie sezonu 2006/07, jako część NBA All-Star Weekend. D-League All-Star Game jest rozgrywane w sobotę, w mieście gospodarza meczu gwiazd NBA. Nie jest ono rozgrywane z tej samej hali, co pozostałe imprezy All-Star Saturday, ale w hali treningowej NBA Jam Session[1].

Oprócz meczu gwiazd, D-League organizuje także D-League Dream Factory Friday Night, imprezę na wzór NBA All-Star Saturday Night. W jej skład wchodzą między innymi konkursy wsadów oraz rzutów za 3 punkty. D-League Dream Factory Friday Night zostało zorganizowane po raz pierwszy podczas II edycji D-League All-Star Game w 2008 roku[2].

All-Star Game

Pops Mensah-Bonsu – laureat pierwszej nagrody MVP meczu gwiazd D-League.

Dwudziestu czołowych zawodników jest wybieranych do D-League All-Star Game poprzez głosowanie trenerów ligowych drużyn oraz internetowe głosowanie fanów. Zawodnicy NBA, którzy zostali przypisani do drużyn D-League są również dopuszczani do udziału jako kandydaci. Wybrani zawodnicy muszą się znajdować w aktywnym składzie jednej z drużyn podczas All-Star Weekendu. Jeśli zawodnik nie może wziąć udziału w spotkaniu z powodu kontuzji, powołania lub reaktywowania przez zespół NBA zostaje wytypowany zastępca na jego miejsce. Składy wyjściowe są wybierane przez trenerów[3][4]. Trenerami zespołów All-Star zostają Ci z najwyższym odsetkiem zwycięstw w lidze na trzy tygodnie przed oficjalną datą rozegrania spotkania[5].

Dwa pierwsze spotkania gwiazd zostały rozegrane w konwencji czterech kwart, po 12 minut każda, podobnie jak ma to miejsce podczas sezonu regularnego NBA, D-League, czy NBA All-Star Game. Kolejne dwa spotkania rozegrano w formie dwóch połów, po 20 minuta każda, podobnie jak w koszykówce akademickiej i NBA All-Star Rookie Challenge.

Wyniki

Rok Wynik Hala Gospodarz MVP
2007 Wschód 114, Zachód 100 Mandalay Bay Resort and Casino Las Vegas, Nevada Pops Mensah-Bonsu, Wschód–Fort Worth Flyers
2008 Niebiescy 117, Czerwoni 99 Ernest N. Morial Convention Center Nowy Orlean, Luizjana Jeremy Richardson, Niebiescy–Fort Wayne Mad Ants
2009 Czerwoni 113, Niebiescy 103 Phoenix Convention Center Phoenix, Arizona Blake Ahearn, Czerwoni–Dakota Wizards i Courtney Sims, Czerwoni–Idaho Stampede
2010 Zachód 98, Wschód 81 Dallas Convention Center Dallas, Teksas Brian Butch, Zachód–Bakersfield Jam
2011 Wschód 115, Zachód 108 Los Angeles Convention Center Los Angeles, Kalifornia Courtney Sims, Wschód–Iowa Energy
2012 West 135, East 132 Orange County Convention Center Orlando, Floryda Gerald Green, Zachód–Los Angeles D-Fenders
2013 Prospects 139, Futures 125 Sprint Arena Houston, Teksas Travis Leslie, Prospects–Santa Cruz Warriors
2014 Prospects 145, Futures 142 Ernest N. Morial Convention Center Nowy Orlean, Luizjana Robert Covington, Prospects-Rio Grande Valley Vipers
2015 Prospects 94, Futures 129 Barclays Center Brooklyn, Nowy Jork Andre Emmett, Futures-Fort Wayne Mad Ants
2016 Wschód 128, Zachód 124 Ricoh Coliseum Toronto, Kanada Jimmer Fredette, Wschód–Westchester Knicks
2017 Wschód 105, Zachód 100 Mercedes-Benz Superdome Nowy Orlean, Luizjana Quinn Cook, Wschód–Canton Charge

Dream Factory

D-League Dream Factory to seria konkursów umiejętności koszykarskich, które są oparte na NBA All-Star Saturday Night. Impreza ma miejsce podczas NBA All-Star Weekend na boisku treningowym NBA Jam Session. Po raz pierwszy zorganizowano ją w ramach 2008 NBA All-Star Weekend. W jej trakcie odbywają się: konkurs wsadów, rzutów za 3 punkty, shooting stars. Z konkursu H.O.R.S.E zrezygnowano w 2009 roku, a hot-shot rok wcześniej (2008).

Konkurs wsadów

James White wygrał Slam Dunk Contest w 2009 roku.

W konkursie bierze udział czterech zawodników. W pierwszej rundzie każdy z uczestników ma zaprezentować dwa wsady. Dwóch graczy z najwyższymi notami, za te dwa wsady, awansuje do finału. Tam mają do wykonania kolejne dwa wsady, na podstawie których zostanie wyłoniony zwycięzca[6].

Rok Zwycięzca
2008 Brent Petway, Idaho Stampede
2009 James White, Anaheim Arsenal
2010 Dar Tucker, Los Angeles D-Fenders
2011 Dar Tucker (2), New Mexico Thunderbirds
2012 L.D. Williams, Springfield Armor
2013 Tony Mitchell, Fort Wayne Mad Ants
2014 Tony Mitchell (2), Fort Wayne Mad Ants
2015 Jarvis Threatt, Maine Red Claws
2016 John Jordan, Raptors 905
2017 Troy Williams, Iowa Energy
2018 DeQuan Jones, Fort Wayne Mad Ants

Konkurs rzutów za 3 punkty

Blake Ahearn wygrał konkurs rzutów za 3 punkty w 2009 roku.

W konkursie rzutów za 3 punkty czterech uczestników stara się oddać jak największą liczbę celnych rzutów z pięciu różnych miejsc znajdujących się za linią trzech punktów, w trakcie jednej minuty. Zawodnicy rozpoczynają rzuty w jednym z rogów boiska i przemieszczają się w kierunku przeciwnego narożnika, stacja po stacji. Pierwsze 4 piłki na każdej ze stacji są standardowe, warte 1 punkt każda, natomiast ostatnia, kolorowa "money ball", 2 punkty. Piąta stacja zawiera pięć, wartych 2 punkty "money balls". Dwóch uczestników z najwyższym wynikiem awansuje do rundy finałowej[6].

Rok Zwycięzca
2008 Adam Harrington, Tulsa 66ers
2009 Blake Ahearn, Dakota Wizards
2010 Andre Ingram, Utah Flash
2011 Booker Woodfox, Texas Legends
2012 Booker Woodfox (2), Texas Legends
2013 Marcus Landry, Reno Bighorns[7]
2014 E. J. Singler, Idaho Stampede
2015 Jarell Eddie, Austin Spurs
2016 Andre Ingram (2), Los Angeles D-Fenders
2017 Scott Wood, Santa Cruz Warriors

Shooting Stars

W konkursie Shooting Stars biorą udział 4 zespoły po trzech zawodników. Każda drużyna musi trafić 6 rzutów z sześciu pozycji, o wzrastającym poziomie trudności. Każdy z zespołów musi ustalić konkretną rotację zawodników podczas zawodów. Każdy rzut musi dojść do celu, zanim kolejny zawodnik będzie miało prawo do oddanie kolejnego. Każdy z zespołów ma dwie minuty na ukończenie zadania. Ten, który trafi najszybciej wszystkie sześć rzutów wygrywa konkurs[8].

Rok Zwycięzcy
2010 Pat Carroll, Iowa Energy
Trey Gilder, Maine Red Claws
Carlos Powell, Albuquerque Thunderbirds
2011 Shane Edwards, New Mexico Thunderbirds
Orien Greene, Utah Flash
Jeremy Wise, Bakersfield Jam
2012 Marqus Blakely, Sioux Falls Skyforce
Cameron Jones, Fort Wayne Mad Ants
Jerry Smith, Springfield Armor

H–O–R–S–E

Popularna gra w "konia", w trakcie której za nietrafiony rzut otrzymuje się jedną literę z tego właśnie słowa. Każdy z uczestników ma 24 sekundy na skopiowanie rzutu przeciwnika i trafienie go (wsady są niedozwolone). Każdy z zawodników, który nie jest w stanie powtórzyć pięciu rzutów i zakończyć ich celnym trafieniem jest eliminowany z zawodów. Do zawodów przystępowało czterech zawodników. Z konkursu zrezygnowano po zakończeniu D-League All-Star Game 2009[6].

Rok Zwycięzca
2008 Lance Allred, Idaho Stampede
2009 Will Conroy, Albuquerque Thunderbirds

Konkurs rzutowy Hot-Shot

W konkursie Hot-Shot brały udział cztery drużyny złożone z zawodnika D-League oraz fana. Musiały one zdobyć jak największą liczbę punktów z czterech różnych miejsc w trakcie jednej minuty. Fan mógł wykonać warty jeden punkt layup, natomiast zawodnik miał prawo rzucac z każdego miejsca, jednopunktowy layup, dwupunktowy rzut wolny, trzypunktowy rzut zza linii i pięciopunktowy rzut z połowy boiska. Dwa zespoły rywalizowały jednocześnie na dwóch połowach boiska. Zwycięska drużyna awansowała do rundy finałowej. Fan ze zwycięskiej drużyny miał prawo zostać jednym z sędziów podczas konkursu wsadów[2].

Rok Zwycięzca
2008 Carlos Powell, Dakota Wizards

Przypisy

  1. Players With NBA Experience Highlight All-Star Rosters. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  2. 1 2 D-League Dream Factory Friday Night Preview. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  3. 2009 NBA D-League All-Star Game Participants Unveiled. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  4. 2009 NBA D-League All-Star Replacements Announced. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  5. Bryan Gates and Dan Panaggio To Coach 2008 D-League All-Star Game Presented by Spalding. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  6. 1 2 3 Field Set For 2009 Dream Factory Friday Night. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  7. YouTube [online], www.youtube.com [dostęp 2017-11-19] (fr.).
  8. Field Set For 2010 NBA D-League Dream Factory Friday. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.