cerkiew w Mycie | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Sielsowiet | |
Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Kod pocztowy |
231323 |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego | |
Położenie na mapie Białorusi | |
Położenie na mapie Polski w 1939 | |
53°50′00″N 25°07′00″E/53,833333 25,116667 |
Myto (biał. Мыто, Myto; ros. Мыто, Myto) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie lidzkim, w sielsowiecie Wawiórka, nad Dzitwą.
Historia
Należało do Wielkiego Księstwa Litewskiego. W Rzeczypospolitej Obojga Narodów leżało w województwie wileńskim, w powiecie lidzkim. Miasteczko istniało już w 1415, gdy zatrzymał się tu Władysław Jagiełło. W 1662 z powodu zniszczenia Lidy odbył się tu sejmik.
Odpadło od Polski w wyniku III rozbioru. W XIX i w początkach XX w. miasteczko i folwark położone były w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie lidzkim, w gminie Wawerka/Myto. Ówcześnie siedziba parafii prawosławnej oraz przeniesionego z Wawiórki zarządu gminy. Było własnością kolejno Paców, Rossudowskiego i Kondratjenki.
W dwudziestoleciu międzywojennym wieś i folwark leżące w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie lidzkim, do 14 lipca 1927 siedziba gminy Myto[2]. Po przeniesieniu urzędu gminnego w gminie Wawiórka[3]. W 1921 wieś liczyła 122 mieszkańców, zamieszkałych w 24 budynkach, w tym 62 Białorusinów i 60 Polaków. 62 mieszkańców było wyznania rzymskokatolickiego i 60 prawosławnego. Folwark liczył 15 mieszkańców, zamieszkałych w 2 budynkach, w tym 14 Polaków i 1 Białorusina. 14 mieszkańców było wyznania rzymskokatolickiego i 1 prawosławnego.[2].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Przypisy
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- 1 2 Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.
- ↑ Zmiana nazwy gminy Myto w powiecie lidzkim, województwie nowogródzkiem. „Monitor Polski”. nr 147 poz. 439, s. 1, 29 lipca 1927.
Bibliografia
- Myto, pow. lidzki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 847 .
- Mapa WIG Lida. [dostęp 2022-12-11]. (pol.).