Myszarka zielna
Apodemus uralensis[1]
(Pallas, 1811)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Rodzina

myszowate

Rodzaj

myszarka

Gatunek

myszarka zielna

Synonimy
  • Apodemus microps Kratochvíl & Rosicky, 1952[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Kraje Europy, w których stwierdzono występowanie myszy zielnej. Jaśniejszy kolor wskazuje niejasną sytuację.

Myszarka zielna[4], znana jako: mysz zielna[5] (Apodemus uralensis) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych (Muridae).

Nazwa zwyczajowa

We wcześniejszych polskich publikacjach dla określenia gatunku Apodemus uralensis używana była nazwa zwyczajowa „mysz zielna”[5]. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” nazwę rodzajową „mysz” zarezerwowano dla rodzaju Mus. W konsekwencji rodzajowi Apodemus nadano nazwę myszarka, zaś niegdysiejszej "myszy zielnej" myszarka zielna[4].

Charakterystyka

Wyglądem przypomina mysz domową, jednak ma mniejsze oczy (około 3,5 mm średnicy) i małe uszy.

  • Długość ciała bez ogona: 7-10,5 cm
  • Długość ogona: 10 cm
  • Masa:12-29 g
  • Ubarwienie: szarobrunatne, jaśniejszy brzuch.

Nazewnictwo i występowanie

Mapa występowania

Jako Apodemus microps, opisana ze wschodniej Słowacji w 1952 roku, następnie znaleziona na Morawach i na Śląsku, występuje też na Ukrainie i w Azji Mniejszej, północno-zachodnich Chinach i w Mongolii oraz północnej Afryce. W Polsce można ją spotkać w okolicach Wrocławia i w Pieninach. Od 2011 r. objęta ochroną częściową w Polsce[6][7][8].

Środowisko naturalne

Środowiskiem naturalnym myszy zielnej są lasy mieszane i lasostepy, a także brzegi rzek, pola i ogrody. Jest aktywna głównie o zmierzchu. Jej pokarm stanowią przede wszystkim nasiona drzew, w mniejszym stopniu jagody, owady i zielone części roślin. Okres godowy przypada od kwietnia do września, na rok przypada od 2 do 3 miotów, po 2 do 9 młodych. Ciąża samicy trwa 21 dni.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Apodemus uralensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Apodemus uralensis. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 1 grudnia 2009]
  3. ↑ Apodemus uralensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. 1 2 Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
  5. 1 2 Polska. Zwierzęta chronione, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2019-02-14].
  6. ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 12 października 2011 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. 2011 nr 237 poz. 1419). [dostęp 2015-02-02].
  7. ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. z 2014 r., poz. 1348). [dostęp 2014-10-08].
  8. ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. z 2016 r., poz. 2183). [dostęp 2017-01-16]..
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.