Myliobatis
Cuvier, 1816[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – orleń kalifornijski (M. californica)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ryby chrzęstnoszkieletowe

Podgromada

spodouste

Infragromada

Euselachii

(bez rangi) płaszczki
Nadrząd

orleniokształtne

Rodzina

orleniowate

Rodzaj

Myliobatis

Typ nomenklatoryczny

Raja aquila Linnaeus, 1758

Synonimy
Gatunki

78 gatunków (w tym 67 wymarłych) – zobacz opis w tekście

Myliobatis – rodzaj morskich ryb chrzęstnoszkieletowych z rodziny orleniowatych (Myliobatidae).

Rozmieszczenie geograficzne

Do rodzaju należą gatunki występujące w wodach oceanów – Atlantyckiego (w tym Morze Śródziemne i Morze Północne), Indyjskiego i Spokojnego[5][6].

Morfologia

Długość ciała do 183 cm; masa ciała (największa opublikowana) 82,1 kg[6].

Systematyka

Rodzaj zdefiniował w 1816 roku francuski przyrodnik i zoolog Georges Cuvier w drugim tomie publikacji własnego autorstwa poświęconej królestwu zwierząt[1]. Gatunkiem typowym jest (późniejsze oznaczenie) orleń pospolity (M. aquila)[7].

Etymologia

  • Myliobatis (Myliobates, Myliobatus, Muliobatus): gr. μυλη mulē ‘młyn, żarna’; βατoς batos lub βατις batis ‘płaska ryba, zwykle stosowana w odniesieniu do płaszczki lub rai’[8].
  • Holorhinus: gr. ὁλος holos ‘kompletny, cały’[9]; ῥις rhis, ῥινος rhinos ‘nos, pysk’[10]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Rhinoptera vespertilio Girard, 1856 (= Myliobatis californicus Gill, 1865).

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[5]:

  • Myliobatis aquila (Linnaeus, 1758) – orleń pospolity[11]
  • Myliobatis californica Gill, 1865 – orleń kalifornijski[12]
  • Myliobatis chilensis Philippi, 1892
  • Myliobatis freminvillii Lesueur, 1824
  • Myliobatis goodei Garman, 1885
  • Myliobatis hamlyni Ogilby, 1911
  • Myliobatis longirostris Applegate & Fitch, 1964
  • Myliobatis peruvianus Garman, 1913
  • Myliobatis ridens Ruocco, Lucifora, Díaz de Astarloa, Mabragaña & Delpiani, 2012
  • Myliobatis tenuicaudatus Hector, 1877
  • Myliobatis tobijei Bleeker, 1854

Opisano również szereg gatunków wymarłych:

  • Myliobatis affinis Chapman & Cudmore, 1924[13] (Australia)
  • Myliobatis altavillae Meschinelli, 1924[14]
  • Myliobatis altus Davis, 1888[15] (Australia)
  • Myliobatis americanus (Bravard, 1884)[16] (Ameryka Południowa)
  • Myliobatis angustidens (Sismonda, 1849)[17] (Europa; miocen)
  • Myliobatis arcuatus Davis, 1888[18] (Australia)
  • Myliobatis bellardii (Issel, 1877)[19] (Europa; pliocen)
  • Myliobatis bilobatus Darteville & Casier, 1943[20] (Afryka; kreda)
  • Myliobatis bisulcus (Marsh, 1870)[21] (Ameryka Północna)
  • Myliobatis bothriodon White, 1926[22] (Afryka; eocen)
  • Myliobatis crassidens Darteville & Casier, 1959[23] (Afryka; kreda)
  • Myliobatis dimorphus (Delfortrie, 1871)[24] (Europa)
  • Myliobatis dispar Leriche, 1913[25] (Afryka)
  • Myliobatis elatus Erwin Stromer[26] (Afryka; eocen)
  • Myliobatis enormis Mendiola, 1999[27] (Afryka; paleocen)
  • Myliobatis fastigiatus (Leidy, 1876)[28] (Ameryka Północna)
  • Myliobatis faujasii (Agassiz, 1837)[29] (Europa)
  • Myliobatis foxhillsensis Hoganson, Erickson & Holland, 2019[30] (Ameryka Północna; kreda)
  • Myliobatis fraasi Stromer, 1905[31] (Afryka; eocen)
  • Myliobatis frangens Eastman, 1904[32] (Ameryka Północna; miocen)
  • Myliobatis funiculatus (Delfortrie, 1871)[33] (Europa)
  • Myliobatis gigas Cope, 1867[34] (Ameryka Północna; miocen)
  • Myliobatis goniopleurus (Agassiz, 1843)[35] (Europa)
  • Myliobatis granulosus (Issel, 1877)[36] (Europa; pliocen)
  • Myliobatis haueri (Penecke, 1884)[37] (Europa; eocen)
  • Myliobatis holmesii (Gibbes, 1849)[38] (Ameryka Północna; eocen)
  • Myliobatis intermedius Darteville & Casier, 1943[39] (Afryka; kreda)
  • Myliobatis kummeli Fowler, 1911[40] (Ameryka Północna)
  • Myliobatis lagaillardensis Thomas, 1904[41] (Europa)
  • Myliobatis leidyi (Hay, 1899)[42] (Ameryka Północna)
  • Myliobatis leognanensis (Delfortrie, 1871)[43] (Europa)
  • Myliobatis lepersonnei Darteville & Casier, 1959[44] (Afryka)
  • Myliobatis llopisi Bauzá & Gomez Pallerola, 1982[45] (Europa; eocen)
  • Myliobatis magister (Leidy, 1876)[46] (Ameryka Północna)
  • Myliobatis merriami Jordan & Beal, 1913[47] (Ameryka Północna)
  • Myliobatis micropleurus (Agassiz, 1835)[48] (Europa)
  • Myliobatis microrhizus (Delfortrie, 1871)[49] (Europa)
  • Myliobatis miocenicus Böhm, 1942[50] (Europa; miocen)
  • Myliobatis mokattamensis Stromer, 1905[51] (Afryka; eocen)
  • Myliobatis monnieri Cappetta, 1986[52] (Afryka; eocen)
  • Myliobatis moorabbinensis Chapman & Pritchard, 1907[53] (Australia)
  • Myliobatis mordax (Leidy, 1876)[54] (Ameryka Północna)
  • Myliobatis moutai Darteville & Casier, 1959[55] (Afryka)
  • Myliobatis nzadinensis Darteville & Casier, 1943[56] (Afryka; eocen)
  • Myliobatis pachyodon Cope, 1867[57] (Ameryka Północna; miocen)
  • Myliobatis pachyrhizodus Fowler, 1911[58] (Ameryka Północna)
  • Myliobatis pentoni Woodward, 1893[59] (Afryka; czwartorzęd)
  • Myliobatis placentinus (Carraroli, 1897)[60] (Europa; pliocen)
  • Myliobatis plicatilis Davis, 1888[61] (Australia)
  • Myliobatis raouxi Arambourg, 1952[62] (Afryka)
  • Myliobatis rivierei (Sauvage, 1878)[63] (Europa; paleogen)
  • Myliobatis rugosus Leidy, 1855[64] (Ameryka Północna)
  • Myliobatis salentinus (Botti, 1877)[65] (Europa; miocen)
  • Myliobatis semperei Mendiola, 1999[66] (Afryka; paleocen)
  • Myliobatis sendaicus Hatai, Murata & Masuda, 1965[67] (Azja; pliocen)
  • Myliobatis serratus Meyer, 1843[68] (Europa)
  • Myliobatis stokesii (Agassiz, 1843)[69] (Europa)
  • Myliobatis strobeli (Issel, 1877)[70] (Europa; pliocen)
  • Myliobatis superbus Hantken, 1875[71] (Europa; eocen)
  • Myliobatis testae Philippi, 1846[72] (Europa)
  • Myliobatis tewarii Mishra, 1980[73] (Azja; eocen)
  • Myliobatis toliapicus (Agassiz, 1843)[74] (Europa)
  • Myliobatis transversalis (Gibbes, 1849)[75] (Ameryka Północna; eocen)
  • Myliobatis tumidens Woodward, 1889[76] (Europa)
  • Myliobatis undulatus Chaffee, 1939[77] (Ameryka Północna; eocen)
  • Myliobatis vicomicanus Cope, 1867[78] (Ameryka Północna; miocen)
  • Myliobatis wurnoensis White, 1934[79] (Afryka)


Uwagi

  1. 1 2 3 Niepoprawna późniejsza pisownia Myliobatis Cuvier, 1816.

Przypisy

  1. 1 2 G. Cuvier: Le règne animal distribué d’après son organisation, pour servir de base a l’histoire naturelle des animaux et d’introduction a l’anatomie comparée. T. 2. Paris: Chez Déterville, s. 137. (fr.).
  2. ↑ H.R. Schinz: Das Thierreich, eingetheilt nach dem Bau der Thiere als Grundlage ihrer Naturgeschichte und der vergleichenden Anatomie von den Herrn Ritter von Cuvier. Cz. 2: Reptilien, Fische, Weichthiere, Ringelwürmer. Stuttgart und Tübingen: In der J.G. Cotta’schen Buchhandlung, 1822, s. 509. (niem.).
  3. 1 2 G.J. Billberg. Om ichthyologien och beskrifning öfver några nya fiskarter af samkäksslägtet Syngnathus. „Linnéska Samfundets Handlingar”. 1 (för år 1832), s. 51, 1833. (szw.).
  4. ↑ T.N. Gill. Note on some genera of fishes of western North America. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 14, s. 331, 1862. (ang.).
  5. 1 2 Ron Fricke, William Neil Eschmeyer, Richard Van der Laan (red.), SEARCH, [w:] Eschmeyer's Catalog of Fishes, California Academy of Sciences, 2 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-21] (ang.).
  6. 1 2 R. Froese & D. Pauly: Myliobatis. FishBase (ver. (02/2024)). [dostęp 2024-04-21]. (ang.).
  7. ↑ J.B.G.M. Bory de Saint-Vincent: Dictionnaire classique d’histoire naturelle. Cz. 14. Paris: Rey et Gravier; Baudouin Frèrer, 1828, s. 449. (fr.).
  8. ↑ Ch. Scharpf: Family Myliobatidae Bonaparte 1835 (Eagle Rays). The ETYFish Project. [dostęp 2024-04-21]. (ang.).
  9. ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 119.
  10. ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 221.
  11. ↑ Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Leksykon przyrodniczy. Henryk Garbarczyk i Eligiusz Nowakowski. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-306-2.
  12. ↑ Ryby : encyklopedia zwierząt. Henryk Garbarczyk, Małgorzata Garbarczyk i Leszek Myszkowski (tłum.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN : Dorota Szatańska, 2007. ISBN 978-83-01-15140-9.
  13. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. affinis.
  14. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. altavillae.
  15. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. altus.
  16. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. americanus.
  17. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. angustidens.
  18. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. arcuatus.
  19. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. bellardii.
  20. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. bilobatus.
  21. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. bisulcus.
  22. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. bothriodon.
  23. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. crassidens.
  24. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. dimorphus.
  25. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. dispar.
  26. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. elatus.
  27. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. enormis.
  28. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. fastigiatus.
  29. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. faujasii.
  30. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. foxhillsensis.
  31. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. fraasi.
  32. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. frangens.
  33. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. funiculatus.
  34. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. gigas.
  35. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. goniopleurus.
  36. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. granulosus.
  37. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. haueri.
  38. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. holmesii.
  39. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. intermedius.
  40. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. kummeli.
  41. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. lagaillardensis.
  42. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. leidy.
  43. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. leognanensis.
  44. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. lepersonnei.
  45. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. llopisi.
  46. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. magister.
  47. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. merriami.
  48. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. micropleurus.
  49. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. microrhizus.
  50. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. miocenicus.
  51. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. mokattamensis.
  52. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. monnieri.
  53. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. moorabbinensis.
  54. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. mordax.
  55. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. moutai.
  56. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. nzadinensis.
  57. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. pachyodon.
  58. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. pachyrhizodus.
  59. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. pentoni.
  60. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. placentinus.
  61. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. plicatilis.
  62. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. raouxi.
  63. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. rivierei.
  64. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. rugosus.
  65. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. salentinus.
  66. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. semperei.
  67. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. sendaicus.
  68. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. serratus.
  69. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. stokesii.
  70. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. strobeli.
  71. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. superbus.
  72. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. testae.
  73. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. tewarii.
  74. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. toliapicus.
  75. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. transversalis.
  76. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. tumidens.
  77. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. undulatus.
  78. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. vicomicanus.
  79. ↑ Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. wurnoensis.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.