Mucha, muszka – ozdobny element ubioru noszony zazwyczaj przez mężczyzn, będący wąskim paskiem tkaniny szykownie wiązanej pod szyją.
Cechy i zastosowanie
Muszki noszone są do smokingu (wyłącznie mucha czarna), fraka (wyłącznie mucha biała) lub garnituru. Od drugiej połowy XX wieku muszka jest symbolem konserwatywnego liberalizmu w garderobie. Tzw. gotowe muszki są w złym guście[1], podobnie jak krawaty na gumce czy z węzłem zaplecionym fabrycznie[2].
Ze względu na kształt odróżnia się muszkę typu:
- motyl – z półokrągłym zakończeniem po obu stronach i wysokimi skrzydełkami
- diament – o trójkątnym zakończeniu po obu stronach
- nietoperz – o prostym zakończeniu po obu stronach, z niskimi skrzydełkami
Rozmiar muszki powinien być dopasowany do szyi noszącego: zbyt krótka jest trudna do zawiązania, natomiast zbyt długa stworzy za dużą kokardę. Ważne jest, by kokarda mieściła się wewnątrz ramy kołnierzyka koszuli, a jej długość była równa konturowi twarzy zawartemu między zewnętrznymi kącikami oczu[3].
Inne znaczenie
W modzie XVIII-wiecznej muszką nazywano również imitującą pieprzyk czarną plamkę przylepianą jako plasterek na twarzach eleganckich kobiet. Typowa dla okresu rokoko, służyła dla specyficznej ozdoby (poprzez kontrast z bieloną cerą) i dodania wdzięku, lecz także dla ukrycia niewielkich defektów oblicza[4].
Zobacz też
- Samodzielnie zawiązana muszka
- Jeden z dwóch sposobów wiązania muszki
- Z lewej mucha typu motyl, z prawej typu nietoperz
- Muszka typu diament
- Dopasowanie muchy do twarzy
- Przykład muchy nieformalnej
- Nietypowe materiały - mucha drewniana
- Nietypowe materiały - mucha z ptasich piór
- Nietypowe materiały - mucha z ptasich piór
Przypisy
- ↑ Panowie! Noście muszki!. janadamski.eu [dostęp 2019-01-29]
- ↑ Niewybaczalne błędy w stroju męskim - savoir vivre – etykieta biznesu, zasady w pracy, szkole, towarzystwie [online], www.savoir-vivre.com.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
- ↑ Wszystko o noszeniu muszki • Gentleman's Choice [online], 30 marca 2015 [dostęp 2016-08-18] (pol.).
- ↑ Hasło «muszka» w Słowniku języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego.