Motylica olbrzymia
Fasciola gigantica[1]
Cobbold, 1855
Ilustracja
F. gigantica od strony grzbietowej z wybarwionym systemem naczyniowym (z lewej) oraz od strony brzusznej z wybarwionym jelitem (z prawej).
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Podkrólestwo

Bilateria

(bez rangi) pierwouste
Nadtyp

Platyzoa

Typ

płazińce

Podtyp

Neodermata

Gromada

przywry

Podgromada

przywry digeniczne

Rząd

Echinostomida

Podrząd

Echinostomata

Rodzina

Fasciolidae

Rodzaj

Fasciola

Gatunek

motylica olbrzymia

Motylica olbrzymia (Fasciola gigantica) – gatunek pasożytniczej przywry digenicznej (Digenea), pod wieloma względami podobny do motylicy wątrobowej (F. hepatica)[2]. Do zidentyfikowania i rozróżnienia infekcji potrzebne są specjalistyczne metody molekularne[3].

Wywołuje chorobę zwaną fascjolozą. Szacuje się, że stopień zarażenia w niektórych krajach wynosi około 80–100%[2], szczególnie w tropikalnych obszarach Azji Południowej, Azji Południowo-Wschodniej i Afryce. Zakażenia są najczęstsze w regionach o intensywnej hodowli owiec i bydła. W Egipcie gatunek ten był znany już w czasach faraonów[4].

Cykl życiowy

Podobnie jak u innych przywr, żywicielem pośrednim są mięczaki, głównie gatunki ślimaków słodkowodnych z rodziny błotniarkowatych[4].

Zakażenie człowieka następuje, gdy metacerkaria zostaną zjedzone wraz z surową roślinnością. Przechodzą przez ścianę jelita cienkiego do jamy otrzewnej, gdzie dojrzewają w kanałach żółciowych wątroby. Jaja są wydalene w kale[4].

Do leczenia fasciolozy wykorzystuje się triklabendazol[5].

Przypisy

  1. ↑ Fasciola gigantica, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 T. Itagaki, M. Ichinomiya, K. Fukuda, S. Fusyuku i inni. Hybridization experiments indicate incomplete reproductive isolating mechanism between Fasciola hepatica and Fasciola gigantica. „Parasitology”. 138 (10), s. 1278–1284, 2011. DOI: 10.1017/S0031182011000965. ISSN 1469-8161. PMID: 21767436. (ang.).
  3. ↑ Mohammad Bagher Rokni, Hossein Mirhendi, Azadeh Mizani, Mehdi Mohebali i inni. Identification and differentiation of Fasciola hepatica and Fasciola gigantica using a simple PCR-restriction enzyme method. „Experimental Parasitology”. 124 (2), s. 209–213, 2010. DOI: 10.1016/j.exppara.2009.09.015. ISSN 1090-2449. PMID: 19769969. (ang.).
  4. 1 2 3 M.F.M. Soliman. Epidemiological review of human and animal fascioliasis in Egypt. „The Journal of Infection in Developing Countries”. 2 (3), s. 182–189, 2008. (ang.).
  5. ↑ Hatem A. Shalaby, Amira H. El Namaky, Reem O. A. Kamel. In vitro effect of artemether and triclabendazole on adult Fasciola gigantica. „Veterinary Parasitology”. 160 (1–2), s. 76–82, 2009. DOI: 10.1016/j.vetpar.2008.10.027. ISSN 0304-4017. PMID: 19036519. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.