Mosty Toko-Ri
The Bridges at Toko-Ri
Ilustracja
Odtwórcy głównych ról, William Holden i Grace Kelly, w scenie z filmu
Gatunek

dramat wojenny

Rok produkcji

1954

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski
japoński
koreański

Czas trwania

102 min

Reżyseria

Mark Robson

Scenariusz

Valentine Davies

Główne role

William Holden
Grace Kelly

Muzyka

Lyn Murray

Zdjęcia

Loyal Griggs

Scenografia

Henry Bumstead

Kostiumy

Edith Head

Montaż

Alma Macrorie

Produkcja

The Prelberg Staton
(William Perlberg
George Seaton)

Wytwórnia

Paramont

Dystrybucja

Paramont (kina, TV)
CIC (VHS)

Przychody brutto

4,7 mln. $

Nagrody
1956 – Oscar za najlepsze efekty specjalne

Mosty Toko-Ri (ang. The Bridges at Toko-Ri) – amerykański dramat wojenny z 1954 roku w reżyserii Marka Robsona. Adaptacja uhonorowanej Nagrodą Pulitzera powieści Jamesa Michenera z 1953 roku pod tym samym tytułem.

Fabuła

Wojna w Korei. Pilot lotnictwa morskiego kpt. Brubaker wraz ze swoją eskadrą otrzymuje rozkaz ataku i zniszczenia mostów Toko-ri – kluczowych w systemie zaopatrzenia północnokoreańskich wojsk. Mosty mają silną obronę przeciwlotniczą i Brubaker doskonale zdaje sobie sprawę z niebezpieczeństwa zadania. Nie jest zawodowym pilotem (w cywilu jest wziętym adwokatem), ma kochającą żonę i dwoje dzieci. Pomimo wewnętrznych wahań i rozterek wykonuje zadanie przypłacając je życiem – ginie zastrzelony w nierównej walce z żołnierzami komunistycznej Korei po zestrzeleniu jego samolotu. Wraz z nim ginie dwóch jego przyjaciół, lotników ze śmigłowca ratunkowego próbujących go ewakuować.

Obsada

  • William Holden – kpt. Brubaker
  • Grace Kelly – Nancy Brubaker
  • Fredric March – adm. Tarrant
  • Mickey Rooney – Forney (I pilot śmigłowca)
  • Earl Holliman – Gamidge (II pilot śmigłowca)
  • Robert Strauss – "Beer Barrel"
  • Charles McGraw – kmdr Lee
  • Keiko Awaji – Kimiko
  • Richard Shannon – por. Olds
  • Dennis Weaver – oficer wywiadu
  • Bob Templeton – sierżant żandarmerii
  • Burt Metcalfe – sierżant żandarmerii
  • Robert A. Sherry – lekarz wojskowy

Produkcja

Osnowa

Film powstał na podstawie bestsellerowej, nagrodzonej Pulitzerem powieści Jamesa Michenera wydanej rok wcześniej. Michener w czasie wojny w Korei był korespondentem wojennym na lotniskowcach USS „Essex” i USS „Oriskany” i fabułę swojej powieści oparł na autentycznych epizodach tej wojny – atakach lotnictwa US Navy na mosty kolejowe Majon-ni i Samdong-ni w Korei Północnej w grudniu 1951[1][2].

Postacie ukazane w filmie miały swoje autentyczne pierwowzory, które umieścił w swojej książce Michener. Motyw zestrzelenia załogi jednego z amerykańskich samolotów i próby ich ewakuacji również bazuje na autentycznych wydarzeniach, chociaż miały one miejsce trzy miesiące po ataku na mosty[3].

Film powstał niemal w czasie rzeczywistym w stosunku do przedstawianych wydarzeń (zaledwie w rok po zakończeniu wojny), przy wydatnej pomocy US Navy. Z wyjątkiem odrzutowców F9 Panther (w rzeczywistości były to Douglas A-1 Skyraider), przedstawione w nich okręty i samoloty brały udział w opisywanych wydarzeniach[4].

Odbiór

Film spotkał się z dobrym przyjęciem zarówno u widzów jak i krytyków. Bosley Crowther na łamach The New York Times uznał film za jeden z najlepszych obrazów wojennych. Chwalił go za realistyczne i tak wiernie jak to tylko możliwe odtworzone sceny udziału US Navy w wojnie koreańskiej. Podkreślano również przejmująco ukazany wątek osobistych przeżyć głównego bohatera rozdartego pomiędzy miłością i oddaniu dla rodziny, a poczuciem obowiązku. Chwalono doskonale dobraną obsadę aktorską[5].

W rankingu popularnego, filmowego serwisu internetowego Rotten Tomatoes obraz posiada obecnie (2023) wysoką, 82-procentową, pozytywną ocenę „zgniłych pomidorów”[6]

Mosty Toko-Ri spodobały się również widzom. W 1955 film uplasował się na szesnastym (na 107 sklasyfikowanych filmów) miejscu pod względem oglądalności w kinach USA i Kanady z przychodem 4,7 mln. $, wyprzedzając tak głośne produkcje jak: Vera Cruz, Czarny dzień w Black Rock i Marty[7]

Nagrody i wyróżnienia

W 1956 roku film otrzymał Oscara za najlepsze efekty specjalne oraz nominację do tej nagrody w kategorii najlepszy montaż[8].

Plenery

Plenery i plany filmowe filmu były w większości autentyczne i umiejscowione zostały w powojennej Japonii (Yokosuka, Hakone) oraz na pokładach amerykańskich okrętów (USS „Oriskany”, USS „Kearsarge”)[9].

Galeria

Okręty i samoloty użyte w filmie

Plenery

Inne

Przypisy

  1. ↑ Richard F. Kaufman: Behind The Bridges at Toko-Ri. [w:] Naval Aviation News [on-line]. marzec-kwiecień 2002. (ang.).
  2. ↑ Don Hollway: The Bridges at Toko-Ri. [w:] historynet.com [on-line]. 2017-07-07. [dostęp 2023-08-19]. (ang.).
  3. ↑ Don Harribine, The Bridges at Toko-Ri: The Real Story by CAPT Paul N. Gray, USN, Ret, USNA '41, former CO of VF-54. [online] [dostęp 2023-08-19] (ang.).
  4. ↑ Richard Sisk: Hollywood Captured Armstrong's Korean War Missions. [w:] Military.com [on-line]. 2012-08-27. [dostęp 2023-08-19]. (ang.).
  5. ↑ Bosley Crowther: The Screen in Review; "Bridges at Toko-ri" Is Fine Film of War. [w:] The New York Times [on-line]. 1955-01-21. [dostęp 2023-08-19]. (ang.).
  6. ↑ The Bridges at Toko-Ri. [w:] Rotten Tomatoes [on-line]. [dostęp 2023-08-19]. (ang.).
  7. ↑ 1955's Top Film Grossers. [w:] Variety [on-line]. 1956-01-25. [dostęp 2023-08-19]. (ang.).
  8. ↑ Mosty Toko-Ri. Nagrody. [w:] Filmweb [on-line]. [dostęp 2023-08-19]. (pol.).
  9. ↑ The Bridges at Toko-Ri. Filming & production. [w:] IMDb [on-line]. [dostęp 2023-08-19]. (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.