Mostownica — belka drewniana będąca szczególnym przypadkiem podkładu, do której montuje się szyny toru w mostach bez podsypki[1].
Zastosowanie
Mostownice mają na celu przejmować obciążenia taboru kolejowego przekazywane za pośrednictwem szyn na konstrukcję stalowych mostów. Jednocześnie mają za zadanie zachowanie właściwej szerokości toru na obiekcie[2].
Zasady stosowania
Mostownice należy stosować w rozstawie osiowym max 700 mm. Układa się je na dźwigarach za pośrednictwem podkładek centrujących[3]. Do dźwigarów przymocowuje się za pośrednictwem np. kątowników, których jedno ramię jest przymocowane do pasa górnego dźwigara a drugie ramię przyśrubowuje się do mostownicy[1].
Typy mostownic
Na kolejowych obiektach inżynieryjnych dopuszczalne jest stosowanie trzech typów mostownic wg poniższej tabeli[3]:
Typ | Przekrój poprzeczny | szerokość
[mm] |
wysokość
[mm] |
długość
[mm] |
max rozstaw osiowy dźwigarów, do których montowane są mostownice
[mm] |
---|---|---|---|---|---|
I | 220 | 240 | 2500 | 1900 | |
II | 240 | 270 | 2700 | 2100 | |
III | 260 | 300 | 3000 | 2400 | |
Materiał
Mostownice są wykonywane z drewna, które obejmuje następujące gatunki drzew europejskich[2]:
Nazwa powszechnie stosowana | Nazwa botaniczna |
---|---|
Dąb | Quercus robur |
Quercus petraea | |
Quercus pubescens | |
Sosna | Pinus sylvestris |
Przypisy
- 1 2 Jan Cholewo, Mieczysław Sznurowski: Mosty kolejowe. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacyjne, 1958, s. 319-327.
- 1 2 Warunki techniczne Wykonania i Odbioru podkładów, podrozjezdnic i mostownic drewnianych - wymagania i badania. Id-113. Warszawa: PKP Polskie Linie Kolejowe S.A., 2019, s. 6-7.
- 1 2 Warunki techniczne dla kolejowych obiektów inżynieryjnych. Id-2 (D-2). Warszawa: PKP Polskie Linie Kolejowe S.A., 2005, s. 39.