Monaster św. Mikołaja
Миколаївський Городоцький жіночий монастир
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Ukraina

Obwód

 rówieński

Miejscowość

Gródek

Kościół

Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego

Rodzaj klasztoru

monaster

Eparchia

rówieńska

Ihumenia

Michalina (Zajeć)

Klauzura

nie

Typ monasteru

żeński

Obiekty sakralne
Cerkiew

św. Mikołaja

Cerkiew

św. Eliasza

Data zamknięcia

XV w.

Data reaktywacji

1993

Położenie na mapie obwodu rówieńskiego
Mapa konturowa obwodu rówieńskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Monaster św. Mikołaja”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Monaster św. Mikołaja”
Ziemia50°41′08″N 26°10′27″E/50,685556 26,174167

Monaster św. Mikołaja – żeński klasztor prawosławny w Gródku, podlegający jurysdykcji eparchii rówieńskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego[1]. Jego przełożoną jest ihumenia Michalina (Zajeć)[1].

Historia

Klasztor został najprawdopodobniej założony w końcu XV wieku[2], jednak pierwsza pisemna wzmianka o jego funkcjonowaniu pochodzi z 1516, gdy Konstanty Ostrogski pisemnie potwierdził testament swojej teściowej Anastazji Holszańskiej (matki pierwszej żony, Tatiany), w którym ta przekazywała monasterowi wsie Wolnica i Gródek[2]. Był to wówczas klasztor męski, prawdopodobnie założony – podobnie jak wiele innych monasterów w zachodniej części dzisiejszego państwa ukraińskiego – przez mnichów Monasteru Kijowsko-Pieczerskiego. W 1593 wieś Gródek wymieniono wśród majątków tegoż monasteru. Z kolei z 1650 pochodzi dokument króla Jana Kazimierza, wymieniający skit św. Eliasza w Gródku wśród świątyń legalnie należących do prawosławnych[2]. Do klasztoru wielokrotnie przybywał Piotr Mohyła, spędzając w nim letnie miesiące[3]. W 1651 rotmistrz Janicki napadł na monaster i obrabował go[4]. W 1730 prawosławny skit św. Eliasza został definitywnie zamknięty, a jego główna cerkiew zamieniona w unicką świątynię św. Mikołaja[4]. Po III rozbiorze Polski, gdy Gródek razem z Wołyniem znalazł się pod panowaniem rosyjskim, cerkiew ponownie przejęli prawosławni. W zabudowaniach dawnego monasteru mieściło się muzeum, a następnie sanatorium[4].

W 1991 eparchia rówieńska Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego otrzymała budynki dawnego sanatorium i cerkwi z przeznaczeniem na ponowną organizację monasteru[4]. W 1993 monaster otworzył biskup rówieński Ireneusz[5]; doszło do poświęcenia domowej cerkwi św. Eliasza, zaś w obiektach klasztornych zamieszkało 13 riasofornych posłusznic, które miały stworzyć żeńską wspólnotę mniszą. Jej tymczasową przełożoną była siostra Nina, która 7 lipca tego samego roku złożyła wieczyste śluby mnisze z imieniem Michalina[6]. 22 października 1993 otrzymała ona godność ihumeni[6].

Przypisy

  1. 1 2 РІВНЕНСЬКА єпархія
  2. 1 2 3 Istoriko-krajewiedczeskij oczerk gorodokskogo Swiato-Nikołajewskogo żenskogo monastyria. Rowno-Gorodok. Moskwa: Duchownaja linija, 2003, s. 11–15. ISBN 5-87785-029-6.
  3. ↑ Istoriko-krajewiedczeskij oczerk gorodokskogo Swiato-Nikołajewskogo żenskogo monastyria. Rowno-Gorodok. Moskwa: Duchownaja linija, 2003, s. 16. ISBN 5-87785-029-6.
  4. 1 2 3 4 Istoriko-krajewiedczeskij oczerk gorodokskogo Swiato-Nikołajewskogo żenskogo monastyria. Rowno-Gorodok. Moskwa: Duchownaja linija, 2003, s. 17–22. ISBN 5-87785-029-6.
  5. ↑ Istoriko-krajewiedczeskij oczerk gorodokskogo Swiato-Nikołajewskogo żenskogo monastyria. Rowno-Gorodok. Moskwa: Duchownaja linija, 2003, s. 26. ISBN 5-87785-029-6.
  6. 1 2 Istoriko-krajewiedczeskij oczerk gorodokskogo Swiato-Nikołajewskogo żenskogo monastyria. Rowno-Gorodok. Moskwa: Duchownaja linija, 2003, s. 23. ISBN 5-87785-029-6.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.