Moeksypryl

Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C27H34N2O7
Masa molowa	498,568 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	103775-10-6
PubChem	91270
DrugBank	DB00691
InChI InChI=1S/C27H34N2O7/c1-5-36-27(33)21(12-11-18-9-7-6-8-10-18)28-17(2)25(30)29-16-20-15-24(35-4)23(34-3)14-19(20)13-22(29)26(31)32/h6-10,14-15,17,21-22,28H,5,11-13,16H2,1-4H3,(H,31,32)/t17-,21-,22-/m0/s1 InChIKey UWWDHYUMIORJTA-HSQYWUDLSA-N
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2018-01-29] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki chlorowodorek moeksyprylu Uwaga Zwroty H H400 Zwroty P P273
Klasyfikacja medyczna
ATC	C09AA13
Stosowanie w ciąży	kategoria D
Farmakokinetyka Działanie hipotensyjne Biodostępność 13–22% Okres półtrwania 1 h – moeksypyl 9,3 h – moeksyprylat Wiązanie z białkami osocza i tkanek 90% – moeksypyl 50–70% – moeksyprylat Metabolizm wątroba Wydalanie nerki, kał
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustnie

Moeksypryl, meksypryl – organiczny związek chemiczny, lek z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny zarejestrowany w Polsce w terapii nadciśnienia tętniczego (w monoterapii lub w połączeniu z innymi lekami). Jest dostępny na rynku pod nazwami handlowymi Univasc, Perdix, Cardiotensin, Cardiotensin Plus (w połączeniu z hydrochlorotiazydem).

Jest prolekiem, w organizmie zostaje przekształcony w formę aktywną – meksyprylat, który posiada 1000 razy większą aktywność.

Moeksyprylat – aktywny metabolit moeksyprylu

Mechanizm działania

Moeksypryl powoduje zahamowanie działania konwertazy angiotensyny i w efekcie zmniejszenie stężenia angiotensyny II. Końcowym efektem jest spadek ciśnienia tętniczego.

Początek działania leku uwidacznia się po 2 godzinach, szczyt działania przypada na 3–6 godzin po podaniu, trwa 24 godziny. Pełny efekt hipotensyjny osiąga się po 2–4 tygodniach stosowania leku.

Przeciwwskazania

Działania niepożądane

Interakcje

Dawkowanie

Lek podaje się doustnie. Na rynku dostępne są dwie dawki – 7,5 mg oraz 15 mg. Rozpoczyna się od najmniejszej dawki, tj. 7,5 mg, w razie potrzeby zwiększając ją do 30 mg/d w jednej lub dwóch dawkach podzielonych. Maksymalna dobowa dawka wynosi 60 mg. W przypadku terapii skojarzonej, np. z tiazydami dawki moeksyprylu ulegają zmniejszeniu.

Bibliografia

• Indeks leków Medycyny Praktycznej 2007, Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2007, s. 433–434, ISBN 978-83-7430-110-7 .