Moczarnik południowy
Synaptomys cooperi[1]
S.F. Baird, 1857[2]
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

karczowniki

Plemię

lemingi

Rodzaj

moczarnik

Gatunek

moczarnik południowy

Synonimy
  • Arvicola (Synaptomys) gossii Coues, 1877[3]
  • Synaptomys stonei Rhoads, 1893[4]
  • Synaptomys fatuus Bangs, 1896[5]
  • Synaptomys helaletes Merriam, 1896[6]
  • Synaptomys cooperi saturatus Bole & Moulthrop, 1942[7]
  • Synaptomys cooperi jesseni Long, 1987[8]
Podgatunki
  • S. c. cooperi S.F. Baird, 1857
  • S. c. gossii (Coues, 1877)
  • S. c. helaletes Merriam, 1896
  • S. c. kentucki Barbour, 1956[9]
  • S. c. paludis Hibbard & Rinker, 1942[10]
  • S. c. relictus J.K. Jones, 1958[11]
  • S. c. stonei Rhoads, 1893
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[12]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Moczarnik południowy[13] (Synaptomys cooperi) – gatunek ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Zasięg występowania

Moczarnik południowy występuje w Ameryce Północnej zamieszkując w zależności od podgatunku[14]:

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1857 roku amerykański zoolog Spencer Fullerton Baird nadając mu nazwę Synaptomys cooperi[2]. Holotyp pochodził z Jackson, w hrabstwie Carroll, w New Hampshire, w Stanach Zjednoczonych[15].

Podgatunki paludis i relictus znane są jedynie z miejsc typowych[14]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają siedem podgatunków[14].

Etymologia

  • Synaptomys: gr. συναπτος sunaptos „złączony”; μυς mus, μυος muos „mysz”[16].
  • cooperi: James Graham Cooper (1830–1902), amerykański chirurg, przyrodnik (ornitologia i botanika), odkrywca i kolekcjoner[17].
  • gossii: Philip Henry Gosse (1810–1888), angielski nauczyciel, przyrodnik, antydarwinista, kolekcjoner ze Stanów Zjednoczonych, Kanady i na Jamajki[3][18].
  • helaletes: gr. ἑλος helos „bagno”; αλητης alētēs „wędrowiec”[19].
  • kentucki: Kentucky, Stany Zjednoczone[9].
  • paludis: łac. palus, paludis „bagno”[20].
  • relictus: łac. relictus „relikt, odosobniony”, od relinquere „zostawić w tyle”[18].
  • stonei: Witmer Stone (1866–1939), amerykański przyrodnik[4].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 105–131 mm, długość ogona 13–24 mm, długość ucha 8–14 mm, długość tylnej stopy 16–24 mm; masa ciała 21,4–50 g[21].

Tryb życia

Moczarniki południowe żyją w koloniach liczących około 30 osobników. Kopią nory biegnące tuż pod powierzchnią ziemi, a na powierzchni wygryzają i wydeptują rozgałęzioną sieć ścieżek, które znakują niewielkimi stosikami ułożonymi z powyrywanej trawy. S. cooperisą aktywne zarówno nocą, jak i w dzień. Mają silne szczęki i zęby. Żywią się głównie pokarmem roślinnym.

Rozmnażanie

Rozmnażają się przez całą wiosnę i lato. Samica rocznie wydaje na świat 2 lub 3 mioty liczące od 1 do 4 młodych.

Przypisy

  1. ↑ Synaptomys cooperi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 S.F. Baird: Mammalia. W: United States War Dept.: Reports of explorations and surveys, to ascertain the most practicable and economical route for a railroad from the Mississippi River to the Pacific Ocean. T. 8. Cz. 1. Washington: A.O.P. Nicholson, Printer, 1857, s. 558. (ang.).
  3. 1 2 E. Couse: Muridae. W: E. Coues & J.A. Allen: Monographs of North American Rodentia. Wyd. Government printing office. Washington: 1877, s. 235, seria: Department of the interior. Report of te United States geological survey of the territories. F. V. Hayden, United States geologist-in-charge. Vol. XI. (ang.).
  4. 1 2 S.N. Rhoads. A new Synaptomys from New Jersey. „The American naturalist”. 27 (1), s. 53, 1893. (ang.).
  5. ↑ O. Bangs. On a small collection of mammals from Lake Edward, Quebec. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 10, s. 47, 1896. (ang.).
  6. ↑ C.H. Merriam. Revision of the lemmings of the genus Synaptomys, with descriptions of new species. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 10, s. 59, 1896. (ang.).
  7. ↑ B.P. Bole, Jr. & P.N. Moulthrop. The Ohio recent mammal collection in the Cleveland Museum of Natural History. „Scientific Publications of the Cleveland Museum of Natural History”. 5 (6), s. 149, 1942. (ang.).
  8. ↑ C.A. Long. A new subspecies of southern bog lemming from two Lake Michigan isles (Mammalia: Rodentia). „Mammalia”. 51 (2), s. 324, 1987. (ang.).
  9. 1 2 R.W. Barbour. Synaptomys cooperi in Kentucky, with description of a new subspecies. „Journal of Mammalogy”. 37 (3), s. 414, 1956. DOI: 10.2307/1376742. (ang.).
  10. ↑ C.W. Hibbard & G.C. Rinker. A new bog-lemming (Synaptomys) from Meade County, Kansas. „The University of Kansas science bulletin”. 28 (2), s. 26, 1942. (ang.).
  11. ↑ J.K. Jones, Jr.. A new bog lemming (genus Synaptomys) from Nebraska. „University of Kansas Publications, Museum of Natural History”. 9 (13), s. 387, 1958. (ang.).
  12. ↑ F. Cassola, Synaptomys cooperi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-2 [dostęp 2021-11-18] (ang.).
  13. ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 239. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  14. 1 2 3 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 344. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  15. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Synaptomys cooperi. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-11-18].
  16. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 656.
  17. ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 84–85. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
  18. 1 2 The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  19. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 313.
  20. ↑ Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 160, OCLC 637083062 (ang.).
  21. ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 291–292. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.