Minister Przemysłu Spożywczego i Skupu – urząd ministra, naczelny organ administracji rządowej, członek Rady Ministrów powołany z zadaniem działania w obszarze gałęzi związanych z przetwórstwem spożywczym oraz dostawami obowiązkowymi, skupem i kontraktacją produktów rolnych.

Ustanowienie urzędu

Na podstawie ustawy z 1957 r. o zmianach w organizacji i zakresie działania naczelnych organów administracji państwowej w niektórych gałęziach przemysłu, budownictwa i komunikacji ustanowiono urząd Ministra Przemysłu Spożywczego i Skupu w miejsce urzędu Ministra Przemysłu Spożywczego oraz urzędu Ministra Skupu[1].

Zakres działania urzędu z 1957 r.

Do zakresu działania Ministra Przemysłu Spożywczego i Skupu należały sprawy:

  • przemysłu cukrowniczego,
  • przemysłu mięsnego,
  • przemysłu mleczarskiego,
  • przemysłu tytoniowego,
  • przemysłu tłuszczowego,
  • przemysłu spirytusowego,
  • przemysłu młynarskiego,
  • przemysłu piwowarsko-słodowniczego,
  • przemysłu cukierniczego,
  • innych rodzajów przemysłu spożywczego.

Ponadto do zakresu działania resortu wchodziły sprawy przemiału zbóż i przetwórstwa pasz, sprawy dostaw obowiązkowych, skupu i kontraktacji artykułów rolnych i hodowlanych.

Zakres działania urzędu z 1970 r.

Zarządzeniem prezesa Rady Ministrów z 1970 r. o zakresie działania Ministra Przemysłu Spożywczego i Skupu z tytułu koordynacji międzyresortowej powierzono ministrowi koordynację międzyresortową w gałęzi przemysłu spożywczego[2].

W ramach koordynacji międzyresortowej Minister Przemysłu Spożywczego i Skupu:

  • przedstawiał w ramach opracowywanych projektów planów rocznych i wieloletnich wnioski co do kierunków rozwoju całej gałęzi przemysłu spożywczego i jego poszczególnych branż,
  • podejmował w ramach narodowego planu gospodarczego, w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami, środki zapewniające właściwą realizację planów rozwoju przez wszystkie jednostki gospodarcze działające w gałęzi przemysłu spożywczego,
  • wydawał wiążące opinie dla jednostek objętych koordynacją w sprawie zamierzeń inwestycyjnych dotyczących budowy, rozbudowy oraz rekonstrukcji zakładów i oddziałów produkcyjnych,
  • koordynował przedsięwzięcia w zakresie głównych kierunków prac naukowo-badawczych, techniki i technologii produkcji oraz postępu techniczno-ekonomicznego,
  • sprawował koordynację międzyresortową w zakresie gospodarowania kośćmi technicznymi i tłuszczami technicznymi zwierzęcymi.

Ponadto Minister Przemysłu Spożywczego i Skupu upoważniony był do:

  • ustalania oraz dokonywania zmian wskaźników i zadań dla tych zjednoczeń resortu przemysłu spożywczego i skupu, dla których nie zostały one określone w narodowym planie gospodarczym,
  • dokonywania zmian zadań i norm finansowych dla zjednoczeń w ramach zadań określonych dla resortu przemysłu spożywczego i skupu w budżecie; terminy dokonywania tych zmian ustali Minister Finansów na wniosek Ministra Przemysłu Spożywczego i Skupu,
  • dokonywania, w ramach ustalonych w narodowym planie gospodarczym zadań wartościowych eksportu, zmian asortymentowych w planie eksportu zmierzających do poprawy jego opłacalności,
  • tworzenia w ramach zadań i środków ustalonych w narodowym planie gospodarczym rezerwy zadań rocznych i środków do ich uruchamiania w zależności od kształtowania się sytuacji w zakresie zaopatrzenia w surowce oraz zbytu,
  • dokonywania, w ramach posiadanej rezerwy, przesunięć wskaźników zatrudnienia i funduszu płac pomiędzy działami gospodarki narodowej: przemysł, obrót towarowy i budownictwo.

Zakres działania urzędu z 1974 r.

Minister Przemysłu Spożywczego i Skupu był naczelnym organem administracji państwowej w dziedzinie[3]:

  • przemysłu spożywczego, obejmującej działalność gospodarczą w zakresie produkcji mięsa i przetworów mięsnych, przetworów zbożowych, wyrobów cukierniczych trwałych, cukru, wyrobów jajczarsko-drobiarskich, koncentratów spożywczych i suszu cykorii, roślinnych tłuszczów jadalnych, przetworów z owoców i warzyw, win i miodów pitnych, piwa i słodu, wyrobów spirytusowych, drożdży, wyrobów tytoniowych, przetworów ziemniaczanych i skrobiowych, kwasów spożywczych, produktów mleczarskich, produktów zielarskich, mrożonych owoców i warzyw oraz wyrobów kulinarnych i garmażeryjnych (gotowych) mrożonych, z wyłączeniem działalności zastrzeżonej odrębnymi przepisami do właściwości innych ministrów,
  • skupu produktów rolnych na potrzeby przemysłu spożywczego i na zaopatrzenie rynku oraz skupu zwierząt rzeźnych i produktów pochodzenia zwierzęcego.

Do Ministra Przemysłu Spożywczego i Skupu należały również sprawy przemysłu paszowego i przetwórstwa ubocznych produktów zwierzęcych, produkcji tłuszczów technicznych zwierzęcych i roślinnych oraz opakowań blaszanych lekkich, z wyłączeniem spraw zastrzeżonych przez przepisy szczególne do zakresu działania innych ministrów.

Zniesienie urzędu

Na podstawie ustawy z 1981 r. o utworzeniu urzędu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej powołano nowy urząd, który powstał w miejsce funkcjonujących uprzednio urzędu Ministra Przemysłu Spożywczego i Skupu i urzędu Ministra Rolnictwa[4].

Przypisy

  1. ↑ Dz. U. 1957 nr 17 poz. 86: Ustawa z dnia 22 marca 1957 r. o zmianach w organizacji i zakresie działania naczelnych organów administracji państwowej w niektórych gałęziach przemysłu, budownictwa i komunikacji.
  2. ↑ M.P. 1970 nr 8 poz. 73: Zarządzenie nr 21 prezesa Rady Ministrów z dnia 3 marca 1970 r. o zakresie działania Ministra Przemysłu Spożywczego i Skupu z tytułu koordynacji międzyresortowej.
  3. ↑ Dz. U. 1974 nr 21 poz. 119: Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 maja 1974 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Przemysłu Spożywczego i Skupu.
  4. ↑ Dz. U. 1981 nr 17 poz. 76: Ustawa z dnia 3 lipca 1981 r. o utworzeniu urzędu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.