Mikropory

Mikropory – według IUPAC pory w ciele stałym o charakterystycznym wymiarze poprzecznym (średnica) w zakresie poniżej 2 nm^[1]. Ze względu na mały rozmiar rzędu nie więcej niż kilku średnic cząsteczkowych, adsorpcja w mikroporach jest zawsze bardzo silna, o ile cząsteczka nie jest zbyt duża aby wejść do poru (efekt sitowy). Pory większe niż mikropory to mezopory oraz makropory.

Mikropory bada się metodami adsorpcyjnymi oraz rentgenowskimi.

Adsorpcję w mikroporach opisuje teoria objętościowego zapełniania mikroporów (TOZM), a podstawowym równaniem izotermy jest izoterma Dubinina-Raduszkiewicza.

Silne właściwości adsorpcyjne mikroporów wykorzystywane są praktycznie w powszechnie używanych i tanich adsorbentach – węglach aktywnych, czy zeolitach. Efekt sitowy wykorzystywany jest np. do osuszania rozpuszczalników organicznych.

Przypisy

↑ Micropore in catalysis, [w:] A.D.A.D. McNaught A.D.A.D., A.A. Wilkinson A.A., Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI: 10.1351/goldbook.M03906, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Micropore in catalysis, [w:] A.D.A.D. McNaught A.D.A.D., A.A. Wilkinson A.A., Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI: 10.1351/goldbook.M03906, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).

[1]