Mikronezyjczycy
Ilustracja
Populacja

ok. 300 tys.

Miejsce zamieszkania

Kiribati
Mikronezja
Nauru
Wyspy Marshalla

Język

języki mikronezyjskie

Religia

chrześcijaństwo

Pokrewne

Polinezyjczycy

Mikronezyjczycy – rdzenna ludność wysp Mikronezji pochodzenia austronezyjskiego.

Mikronezyjczycy są spokrewnieni z Polinezyjczykami, a w mniejszym stopniu z Melanezyjczykami[1]. Jest ich około 300 tys. Proces zasiedlania wysp Mikronezji zapoczątkowany został w drugim tysiącleciu p.n.e. Trwał przez około 2000 lat. Na Mikronezję Zachodnią przybywała ludność z Filipin lub Indonezji, zaś na wyspy Mikronezji Wschodniej osadnicy z Melanezji[2].

Dawni Mikronezyjczycy wyznawali politeizm. W wierzeniach obecne były: kult przodków, animizm oraz wiara w bezosobową siłę „mana”[3], co związane było z zachowywaniem wynikającym z wierzeń tabu[4]. Obecnie większość ludności wyznaje chrześcijaństwo[2].

Mieszkańcy Mikronezji posługują się 10 językami z grupy mikronezyjskiej (ok. 200 tys.). Należą do nich: yap (5 tys.), karoliński (5 tys.), gilbertański (70 tys.), kusajski (4 tys.), marszalski (25 tys.), nauruański (6 tys.), ngatik, ponape (20 tys.), chuuk (30 tys.) oraz ulithi.

Mikronezyjczycy trudnią się rybołówstwem, rolnictwem i hodowlą, m.in. świń i drobiu[2]. Rozwinęli także tkactwo i plecionkarstwo. W zachodniej części Mikronezji występowało też garncarstwo[1]. Mikronezyjczycy słyną z umiejętności żeglarskich i oryginalnego budownictwa[1].

Badaczem kultury ludów Mikronezji był Polak Jan Kubary[2].

Przypisy

  1. 1 2 3 Krystyna Damm, Aldona Mikusińska (red.), Ludy i języki świata, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000 (PWN Leksykon), s. 142, ISBN 83-01-13070-9, OCLC 830240260 (pol.).
  2. 1 2 3 4 Mikronezyjczycy, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-12-20].
  3. ↑ mana, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-12-20].
  4. ↑ tabu, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-12-20].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.