Objawienie się Maryi Mikołajowi Sikatce
Obraz z kościoła sióstr anuncjatek w Grąblinie

Mikołaj Sikatka (ur. 10 grudnia 1787, zm. 23 kwietnia 1857[1]) – polski pasterz i wizjoner z Grąblina, związany z sanktuarium maryjnym w Licheniu Starym.

Mikołaj był synem Wojciecha i Magdaleny Sikaczów z Grąblina, najmłodszym z trójki rodzeństwa. Żonaty był z Teklą Mielcarzówną z Wielgopola, z którą miał syna Kazimierza, ochrzczonego, jak podają księgi parafialne, 4 marca 1811. Mikołaj Sikatka pracował wtedy w gospodarstwie Jana Pachlika w Grąblinie. Drugą żoną Sikatki była Kunegunda z Jóźwiaków. Zachowane w księgach formy nazwiska pasterza – Sikatka, Sikacz, Sikaczyk – wynikają prawdopodobnie z tego, że ówcześni mieszkańcy Grąblina i okolic stosowali je w celu odróżnienia danego człowieka od np. jego ojca i braci[1].

Objawienia

W latach 1850–1852 Mikołaj Sikatka miał być świadkiem (niepotwierdzonych przez Kościół katolicki) objawień maryjnych na terenie Lasu Grąblińskiego, gdzie często modlił się przed zawieszoną na sośnie kapliczką z niewielkim obrazkiem. Maryja miała mu przepowiedzieć odrodzenie Polski, epidemię cholery i inne wydarzenia. W objawieniach wzywała też do wzniesienia kościoła ku jej czci – obecnej bazyliki. Niepokój władz carskich wzbudziło objawienie, w którym Maryja trzymała na piersiach białego orła (wyglądała zresztą tak samo jak w relacji Tomasza Kłossowskiego, który to w roku 1844 umieścił w Grąblinie odnaleziony wcześniej mały obrazek), toteż pasterz, po przesłuchaniu u wójta Gosławic, został przekazany władzom powiatowym w Koninie, a następnie aresztowany i poddany torturom, nie wpłynęło to jednak na jego postawę i nie doprowadziło do zmiany zeznań[2]. Wyszedł z więzienia dzięki fałszywemu zaświadczeniu lekarskiemu, stwierdzającemu chorobę psychiczną Sikatki. W roku 1852 w Europie wybuchła epidemia cholery, która dotknęła również Wielkopolskę. Przypomniano sobie wtedy o objawieniach, wzmógł się kult otaczający licheński obraz, co wzbudziło zainteresowanie tym razem władz kościelnych. Biskup kujawsko-kaliski – Walenty Maciej Tomaszewski postanowił przesłuchać zarówno Mikołaja Sikatkę, jak i osoby utrzymujące, że zostały uzdrowione. Obraz został uznany za charyzmatyczny i cudowny, postanowiono go zatem przenieść do kościoła Matki Bożej Częstochowskiej w Licheniu Starym.

Mikołaj Sikatka zmarł 23 kwietnia 1857 roku[1], przepowiadając wcześniej datę swojej śmierci. Gdy po 40 latach dokonano ekshumacji, w czasie budowy pomnika ku czci pasterza, okazało się, że jego ciało było w nienaruszonym stanie. Pomnik ten został zburzony w czasie II wojny światowej. W roku 1975 w 125 rocznicę objawień wystawiono Mikołajowi Sikatce pomnik mauzoleum.

Przypisy

  1. 1 2 3 Sanktuarium Matki Bożej Licheńskiej – Mikołaj Sikatka. [dostęp 2013-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-19)]. (pol.).
  2. ↑ Agnieszka Grzesiak-Kozina, Bolesław Kozina, Miejsca Święte - Licheń, Wydawca - Mediaprofit, 2011, Tom 16, s. 28-33, Biblioteka Gazety Wyborczej ISBN 978-83-61809-51-7

Bibliografia

  • Licheń, przewodnik. Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej Królowej Polski, Słowo wstępne: ks. Eugeniusz Makulski, Redakcja: Edmund Wojnarowski, Maria Żbik, Wydawnictwo ZET, Wrocław, 2000; ISBN 83-87841-79-X
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.