Mikołaj Bibikow
Николай Бибиков
Ilustracja
generał kawalerii generał kawalerii
Pełne imię i nazwisko

Nikołaj Walerianowicz Bibikow

Data i miejsce urodzenia

9 września 1842
Petersburg

Data i miejsce śmierci

21 lutego 1923
Praga

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego

Późniejsza praca

prezydent Warszawy (1892−1906)

Odznaczenia
Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie) Broń Złota „Za Waleczność” Order Lwa i Słońca (Persja) dla obcokrajowców Krzyż Wielki Order Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Krzyż Wielki Orderu Daniły I (Czarnogóra)

Mikołaj Bibikow, Nikołaj Walerianowicz Bibikow (ros. Николай Валерианович Бибиков; ur. 28 sierpnia?/9 września 1842 w Petersburgu, zm. 21 lutego 1923 w Pradze) – rosyjski generał, w latach 1892−1906 prezydent Warszawy.

Życiorys

Urząd Prezydenta Warszawy objął 6 października 1892. Kontynuował po swoim poprzedniku Sokratesie Starynkiewiczu budowę kanalizacji i wodociągów miejskich. Podczas jego prezydentury powstały parki: Ujazdowski i Skaryszewski. Zainicjował budowę miejskich hal handlowych, w tym największych Hal Mirowskich[1]. Ponadto podczas jego kadencji m.in. zbudowano elektrownię i rozpoczęto elektryfikację miasta, uruchomiono kolejki: grójecką, marecką i jabłonowską, zbudowano wiadukt Markiewicza, rozpoczęto budowę Trzeciego Mostu na Wiśle (mostu Poniatowskiego), a także wybrukowano wiele ulic.

Ponieważ z jego inicjatywy obsadzono drzewami szereg ulic oraz urządzono wiele warszawskich ogródków i skwerów, Bibikow zyskał żartobliwy przydomek skwiernego gienierała[2].

Podczas rewolucji 1905 pod naciskiem społeczeństwa zgodził się na wprowadzenie języka polskiego do urzędów, a także na umieszczenie w ratuszu polskich napisów. Wobec projektu wyboru prezydenta spośród członków Rady Miejskiej podał się do dymisji 29 czerwca 1906. Po ustąpieniu został urzędnikiem do specjalnych poruczeń w Urzędzie Warszawskiego Gubernatora.

Generał-major od 1890, generał-lejtnant od 1899, generał kawalerii od 1906.

Ostatnie lata życia spędził w Pradze. Został pochowany w prawosławnej części cmentarza Olszańskiego w Pradze.

Odznaczenia

Chronologicznie[3]:

Przypisy

  1. Malte Rolf: Rządy imperialne w Kraju Nadwiślańskim. Królestwo Polskie i cesarstwo rosyjskie (1864–1915). Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2016, s. 210. ISBN 978-83-235-2572-1.
  2. Stefan Kieniewicz: Warszawa w latach 1795–1914. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976, s. 192.
  3. Alexey Likhotvorik: Бибиков Николай Валерианович (id – 2705). [w:] Русская армия в Первой мировой войне [on-line]. www.grwar.ru, 2012-07-21. [dostęp 2021-03-21]. (ros.).

Bibliografia

  • Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 58. ISBN 83-01-08836-2.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.