Mieczysław Wiktor

pułkownik
Data urodzenia	5 października 1855
Data śmierci	20 listopada 1926
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	1 Pułk Inżynieryjny Pułk Kolejowy i Telegraficzny 80 Pułk Piechoty 66 Pułk Piechoty 24 Pułk Piechoty XV PKU w Krakowie
Odznaczenia

Mieczysław Wiktor z Wiatrowic^{[uwaga 1]} herbu Brochwicz (ur. 5 października 1855, zm. 20 listopada 1926) – pułkownik Wojska Polskiego.

Życiorys

Mieczysław z Wiatrowic Wiktor wywodził się z rodu herbu Brochwicz^[1]. Urodził się 5 października 1855^[2][3]. Był synem Tadeusza Mikołaja Jana Wiktora i Izabelli Teofili z domu Jaroszyńskiej^[1]. Był starszym bratem Tadeusza (1859–1922), generała porucznika Wojska Polskiego oraz także krewnym Pawła Wiktora^[4].

W szeregach C. K. Armii w korpusie broni inżynieryjnej został mianowany na stopień porucznika z dniem 1 września 1878^[5], potem awansowany na nadporucznika z dniem 1 listopada 1881^[6]. Od początku był oficerem 1 pułku inżynieryjnego w Olmütz do około 1883^[7]. Od 1 sierpnia 1883 był przydzielony do pułku kolejowego i telegraficznego w Korneuburgu, służąc w jego II batalionie (ulokowanym do około 1884/1885 w Banjaluce)^[8]

Około 1888 został przeniesiony do korpusu piechoty i zweryfikowany w stopniu nadporucznika z dniem 1 listopada 1881^[9]. Od tego czasu był oficerem 80 Galicyjskiego pułku piechoty we Lwowie do około 1900^{[10][11][12][13]}. W tych latach był awansowany na kapitana 2 klasy z dniem 1 stycznia 1889^[14], a w kwietniu 1891 na stopień kapitana 1 klasy z tym samym dniem starszeństwa^[15][16]. Następnie otrzymał awans na stopień majora z dniem 1 listopada 1900^[17]. Od tego czasu do około 1901 służył w szeregach 66 Węgierskiego pułku piechoty w Kaschau, pełniąc funkcję komendanta III batalionu^[18]. Od około 1901 do około 1904 był urlopowany i w tym okresie figurował w ewidencji wojskowej jako oficer z przyznanym zaopatrzeniem^[19].

Następnie, od około 1904 był oficerem 24 Galicyjsko-Bukowińskiego pułku piechoty w Stanisławowie i pełnił funkcję komendanta rejonu uzupełnień w Kołomyi^[20][21][22] do około 1908, po czym pozostawał oficerem w jednostce do około 1909^[23]. W tym czasie został awansowany na podpułkownika z dniem 1 listopada 1906^[24]. W lutym 1909 jako oficer urlopowany i z przyznanym zaopatrzeniem został przeniesiony w stan spoczynku^[25]. W maju 1910 otrzymał tytuł i charakter pułkownika^[26]. Potem, przebywał we Lwowie co najmniej do 1914^[27]. W trakcie I wojny światowej w 1917 był komendantem c. k. rolniczej centrali rejonowej (Rayonszentrale) nr 9 w Sanoku^[28], tj. jednostki tworzonej terytorialnie w Galicji w 1916^[29].

Grobowiec Mieczysława Wiktora

Po zakończeniu wojny, jako były oficer armii austriackiej 19 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika^[30][31]. 27 grudnia 1918 został mianowany komendantem XV Powiatowej Komendy Uzupełnień w Krakowie^[32]. W dalszym ciągu pełnił służbę na stanowisku komendanta PKU 20 pp^[33]. Z dniem 1 maja 1921 został przeniesiony w stan spoczynku^[34]. 26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu pułkownika^[35]. Na emeryturze zamieszkiwał we Lwowie^[2][3].

W maju 1890 został otrzymał nadaną przez cesarza Franciszka Józefa godność c. k. podkomorzego^[36][11]. Jego żoną została Maria Bronikowska herbu Osęk, z którą miał syna Tadeusza (1899-1974)^[1]. Zmarł 20 listopada 1926^[37][38]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie^[37].

Odznaczenia

austro-węgierskie

• Kawaler Orderu Franciszka Józefa z dekoracją wojenną (1917)^[28]
• Medal Wojenny (około 1899)^[13]
• Odznaka za Służbę Wojskową 3 stopnia dla oficerów za 25 lat służby (około 1905)^[21]
• Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii (około 1899)^[13]
• Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (około 1909)^[23]

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.