Mieczysław Piotrowski, pseudonim "Dučin" (ur. 30 października 1958 w Ząbkowicach Śląskich[1], zm. 8 czerwca 2023[2]) – polski działacz opozycyjny w PRL, działacz Solidarności Polsko-Czesko-Słowackiej.

Życiorys

Studiował geologię na Uniwersytecie Wrocławskim, był działaczem Niezależnego Zrzeszenia Studentów, m.in. w listopadzie i grudniu 1981 kierował strażą porządkową podczas strajku solidarnościowego studentów Uwr. ze studentami Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Radomiu. Po ogłoszeniu stanu wojennego działał w podziemnych strukturach NZS. W 1982 został jednym z założycieli Ruchu Społecznego "Solidarność" (m.in. z Adamem Lipińskim), w latach 1983-1985 był członkiem Samorządu Studenckiego UWr. Publikował w podziemnych pismach "Konkret" (1983-1984), Nowa Republika (1985-1988), Gazeta Akademicka (1986-1987)[1].

Jesienią 1986 włączył się w działania Solidarności Polsko-Czeskosłowackiej. Odpowiadał za przerzut wydawnictw podziemnych i sprzętu poligraficznego do Czechosłowacji, publikował w Biuletynie Solidarności Polsko-Czechosłowackiej, uczestniczył w spotkaniach polskich i czechosłowackich opozycjonistów organizowanych na granicy państw, w ziemi kłodzkiej (15 sierpnia 1987 na Borówkowej, 10 lipca 1988 na Śnieżniku), a także w głodówce na rzecz uwolnienia więźniów politycznych w obu krajach w maju 1988 we Wrocławiu[1]. W II połowie lat 80. uczestniczył także w happeningach Pomarańczowej Alternatywy, w 1987 razem z Andrzejem Szczęśniakiem założył i następnie do 1988 redagował Wrocławski Serwis Informacyjny Ruchu Społecznego Solidarność, w sierpniu 1988 redagował razem z Ireneuszem Kowalczukiem i Adamem Lipińskim Informator Strajkowy, w latach 1988-1989 był członkiem redakcji podziemnego pisma Region. W listopadzie 1989 należał do organizatorów Przeglądu Niezależnej Kultury Czechosłowackiej[1].

W 1991 ukończył studia, w latach 1991-1997 pracował w gabinecie wojewody w Urzędzie Wojewódzkim we Wrocławiu, w latach 1997-2006 był rzecznikiem prasowym Miejskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej w tym mieście, latach 2006-2007 rzecznikiem prasowym KGHM Polska Miedź[1]. Był w dalszym ciągu aktywnym działaczem Stowarzyszenia Solidarność Polsko-Czesko-Słowacka, m.in. od 2004 jego rzecznikiem generalnym (prezesem)[1]. Angażował się na rzecz współpracy polsko-czeskiej, m.in. przygotował projekt otwarcia przejść granicznych na szlakach turystycznych (zrealizowany w 1996), odpowiadał za starania na rzecz otwarcia Konsulatu Generalnego Republiki Czeskiej we Wrocławiu, do czego doszło w 2001, był członkiem Polsko-Czeskiej Komisji Międzyrządowej do spraw Współpracy Transgranicznej (1998-2002), w latach 1999-2001 współorganizował Festiwal Kultury Czeskiej we Wrocławiu[3]. W 2002 należał do założycieli stowarzyszenia Odra-Niemen[3].

Od 1978 był przewodnikiem PTTK po Sudetach i Dolnym Śląsku[3].

W marcu 2010 doznał udaru, co wyeliminowało go z dalszej pracy zawodowej i społecznej[3].

W 2000 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[4][3], w 2018 Krzyżem Wolności i Solidarności[5][6], zaś pośmiertnie w 2023 Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[7][8]

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 Encyklopedia Solidarności. Opozycja w PRL 1976–1989. Tom 2, wyd. Stowarzyszenie Pokolenie, Oficyna Volumen i Instytut Pamięci Narodowej, Katowice-Warszawa 2012, s. 335 (biogram autorstwa Macieja Olejniczaka i Łukasza Sołtysika).
  2. ↑ Paweł Skrzywanek Dučin. Mieczysław Piotrowski (1958-2023)
  3. 1 2 3 4 5 Mieczysław Piotrowski – Dučin
  4. ↑ M.P. z 2001 r. nr 8, poz. 140
  5. ↑ M.P. z 2018 r. poz. 1131
  6. ↑ Krzyż Wolności i Solidarności: Lista osób odznaczonych
  7. ↑ M.P. z 2023 r. poz. 797
  8. ↑ Ostatnia droga Mieczysława Piotrowskiego–Dučina
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.