Michael Russell
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

1 maja 1978
Detroit

Wzrost

173 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1998

Zakończenie kariery

8 września 2015

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

60 (13 sierpnia 2007)

Australian Open

2R (2008, 2011)

Roland Garros

4R (2001)

Wimbledon

2R (2010, 2012)

US Open

1R (1998, 2000, 2001, 2006, 2007, 2010–2013)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

164 (11 czerwca 2012)

Australian Open

1R (2010)

Roland Garros

1R (2007, 2010–2012)

Wimbledon

2R (2011)

US Open

3R (2015)

Michael Craig Russell (ur. 1 maja 1978 w Detroit) – amerykański tenisista.

Kariera tenisowa

Karierę zawodową rozpoczął w roku 1998, a zakończył 8 września 2015 roku[1].

Na swoim koncie ma 14 wygranych turniejów z serii ATP Challenger Tour w grze pojedynczej. Wygrywał również rozgrywki rangi ITF Men's Circuit. Był finalistą 1 turnieju ATP World Tour w deblu.

W Wielkim Szlemie najlepszym wynikiem Russella jest 1/8 finału French Open z roku 2001. Pokonał wówczas Nicolasa Mahuta, Sergiego Bruguerę, Xaviera Malisse, a przegrał z późniejszym zwycięzcą rozgrywek (i obrońcą tytułu) Gustavo Kuertenem, nie wykorzystując prowadzenia 2:0 w setach i piłki meczowej; to po pojedynku z Russellem Kuerten wykonał znany gest, rysując rakietą na korcie serce i kładąc się w jego środku[2]. Opinię gracza groźnego dla najlepszych, ale zaprzepaszczającego swoje szanse, Russell potwierdził w styczniu 2007 roku, ulegając Lleytonowi Hewittowi mimo prowadzenia 2:0 w setach w Australian Open[3].

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów Russell był w połowie sierpnia 2007 roku na 60. miejscu. W przeciągu całej kariery jego zarobki przekroczyły 2 miliony dolarów amerykańskich.

Zwycięstwa w turniejach ATP Challenger Tour

Gra pojedyncza (14)

Nr Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwnik w finale Wynik finału
1. 2000 Amarillo Twarda (hala) Włochy Stefano Pescosolido 7:5, 6:2
2. 2004 Granby Twarda Włochy Davide Sanguinetti 6:3, 6:2
3. 2005 Orlando Twarda Stany Zjednoczone Todd Widom 6:4, 6:2
4. 2006 Bronx Twarda Chile Paul Capdeville 6:0, 6:2
5. 2006 Maui Twarda Stany Zjednoczone Sam Warburg 6:1, 6:0
6. 2007 Numea Twarda Francja David Guez 6:0, 6:1
7. 2007 Waikoloa Twarda Wielka Brytania Jamie Baker 6:1, 7:5
8. 2007 Joplin Twarda (hala) Kanada Frédéric Niemeyer 6:4, 6:1
9. 2009 Carson Ceglana Stany Zjednoczone Michael Yani 6:1, 6:1
10. 2009 Champaign Twarda (hala) Stany Zjednoczone Taylor Dent 7:5, 6:4
11. 2010 Honolulu Twarda (hala) Słowenia Grega Žemlja 6:0, 6:3
12. 2012 Knoxville Twarda (hala) Stany Zjednoczone Bobby Reynolds 6:3, 6:2
13. 2013 Manta Twarda Australia Greg Jones 4:6, 6:0, 7:5
14. 2013 Charlottesville Twarda (hala) Kanada Peter Polansky 7:5, 2:6, 7:6(5)

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra podwójna (0–1)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPartnerPrzeciwnicyWynik finału
Finalista 1. 22 lipca 2012 Atlanta Twarda Belgia Xavier Malisse Australia Matthew Ebden
Stany Zjednoczone Ryan Harrison		 3:6, 6:3, 6–10

Przypisy

  1. ↑ ATP Staff, Best Of 2015: Player Retirements, Part One | ATP World Tour | Tennis, „ATP World Tour”, 28 grudnia 2015 [dostęp 2017-09-16] (ang.).
  2. ↑ Selena Roberts, TENNIS; Russell Gets Respect, But Kuerten Triumphs, „The New York Times”, 4 czerwca 2001, ISSN 0362-4331 [dostęp 2018-05-02] (ang.).
  3. ↑ Mettle detector for rusty Hewitt – Tennis – Sport – smh.com.au [online], smh.com.au [dostęp 2018-05-02] (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.