| Arcybiskup | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
19 października 1928 | |
| Data i miejsce śmierci |
3 kwietnia 2022 | |
| Koadiutor arcybiskupa Mount Hagen | ||
| Okres sprawowania |
1984–1987 | |
| Arcybiskup Mount Hagen | ||
| Okres sprawowania |
1987–2006 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Inkardynacja | ||
| Prezbiterat |
30 maja 1957 | |
| Nominacja biskupia |
2 lipca 1984 | |
| Sakra biskupia |
15 sierpnia 1984 | |
| Data konsekracji |
15 sierpnia 1984 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||
| Współkonsekratorzy |
Francesco De Nittis, Gregory Singkai | ||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Michael Meier SVD (ur. 19 października 1928 w Wolfshausen, zm. 3 kwietnia 2022 w St. Wendel) – niemiecki duchowny rzymskokatolicki, werbista, misjonarz, arcybiskup Mount Hagen, przewodniczący Konferencji Episkopatu Papui-Nowej Gwinei i Wysp Salomona.
Biografia
Michael Meier urodził się 19 października 1928 w Wolfshausen w Niemczech. W 1950 rozpoczął nowicjat w Sankt Augustin. Dwa lata później złożył pierwsze śluby zakonne. Następnie odbył studia teologiczne i filozoficzne, po których złożył śluby wieczyste. 30 maja 1957 z rąk wikariusza apostolskiego Larantuka Gabriela Maneka SVD otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem Zgromadzenia Słowa Bożego[1].
W 1962 rozpoczął pracę w Papui-Nowej Gwinei. Najpierw w Port Moresby, później na południowym wybrzeżu, a następnie w górach. Wykładał historię Kościoła i teologię fundamentalną. W 1973 został wikariuszem generalnym diecezji Mount Hagen[1].
2 lipca 1984 papież Jan Paweł II mianował go koadiutorem arcybiskupa Mount Hagen. 15 sierpnia 1984 przyjął sakrę biskupią z rąk arcybiskupa Mount Hagen George'a Elmera Bernardinga SVD. Współkonsekratorami byli pronuncjusz apostolski w Papui-Nowej Gwinei Francesco De Nittis oraz biskup Bougainville Gregory Singkai.
7 marca 1987, po przejściu na emeryturę abpa Bernardinga, objął arcybiskupstwo. W latach 1990–1993 pełnił funkcję przewodniczącego Konferencji Episkopatu Papui-Nowej Gwinei i Wysp Salomona. W latach 1991–1995 był ponadto administratorem apostolskim diecezji Goroka.
Ze względu na osiągnięcie wieku emerytalnego złożył dymisję, którą papież przyjął dwa lata później – 17 lipca 2006.
Podczas swojego pontyfikatu kład nacisk na powołania, edukacje i opiekę nad chorymi (zwłaszcza zakażonymi wirusem HIV)[1].