Metalo-β-laktamazy − grupa enzymów posiadająca metal w centrum aktywnym, warunkująca oporność na antybiotyki beta-laktamowe. Enzymy te należą do grupy molekularnej B oraz do klasy 3 według klasyfikacji Karen Bush^[1]. Cechą charakterystyczną jest zdolność do rozkładu karbapenemów – są to jedyne beta-laktamazy rozkładające te związki – oraz niewrażliwość na inhibitory beta-laktamaz. Metalo-β-laktamazy są hamowane przez kwas merkaptopropionowy oraz EDTA, co jest wykorzystywane w diagnostyce mikrobiologicznej.

Czasami stosuje się odpowiednie E-testy, w których pasek nasączony jest wolnym imipenemem z jednej strony, a z drugiej w połączeniu z inhibitorem. Odpowiedni stosunek pierwszych pełnych stref zahamowania wzrostu upoważnia do stwierdzenia obecności tego enzymu.

Wyróżnia się dwie główne grupy enzymów:

• karbapenemazy, rozkładające wyłącznie karbapenemy (inne beta-laktamy w mniejszym stopniu).
• enzymy o szerokim spektrum, rozkładające wszystkie beta-laktamy, oprócz monobaktamów.

Geny kodujące te enzymy znajdują się na chromosomie, lub rzadziej, na plazmidzie.

Przypisy

Bibliografia

• Bakterie, antybiotyki, lekooporność. ISBN 978-83-01-14860-7. Strony 167-169