Mesanepada (sum. mes.an.ne2.pa3.da, tłum. „młodzieniec wybrany przez boga Ana”) – jeden z wczesnych sumeryjskich władców, który ok. 2500 r. p.n.e. panować miał w mieście Ur. Według Sumeryjskiej listy królów założyciel I dynastii z Ur[1]. Znany z inskrypcji znalezionych w Ur i Tall al-Ubajd oraz z inskrybowanego paciorka z lapis-lazuli znalezionego w Mari[2]. Inskrypcja na paciorku z Mari brzmi następująco:

Mesanepada, król Ur, syn Meskalamduga, króla Kisz, ofiarował (ten paciorek z lapis-lazuli) bogu Lugalkalama[3]

Wymienia ona Meskalamduga jako ojca Mesanepady. Meskalamdug nie występuje w Sumeryjskiej liście królów, ale znany jest z inskrypcji odkrytych w grobach z Królewskiego Cmentarzyska w Ur[4]. W miejscu tym znaleziono również inskrypcje żony Mesanepady - królowej Ninbandy (sum. nin.banda3, dosł. „młoda pani/królowa”)[5][4]. Mesanepada miał dwóch synów: Meskiagnunę (wymieniony w Sumeryjskiej liście królów jako następca Mesanepady) i Aanepadę (nie występuje w Sumeryjskiej liście królów, ale znany jest z własnych inskrypcji królewskich).

Mesanepada wymieniony jest też w inskrypcji z Tumal jako budowniczy świątyni Enlila w Nippur:

„Mesanepada (z Ur) zbudował (w Nippur świątynię) Burszuszua, dom Enlila”[6]

Przypisy

  1. P. Michalowski, Sumerian..., s. 83.
  2. M. Roaf, Wielkie..., s. 84.
  3. G. Magid, Sumerian.., s. 10.
  4. 1 2 M. Roaf, Wielkie..., s. 86.
  5. G. Magid, Sumerian..., s. 5-6.
  6. P. Michalowski, Bringing..., s. 86.

Bibliografia

  • Bielicki Marian, Zapomniany świat Sumerów, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1969
  • Michael Roaf, Wielkie kultury świata: Mezopotamia, Wydawnictwo „Świat Książki” (1998)
  • Piotr Michalowski, Sumerian King List, [w:] Mark Chavalas (edytor), The Ancient Near East - Historical Sources in Translation, Blackwell Publishing, Carlton 2006, s. 81-85.
  • Piotr Michalowski, Bringing Ninlil to Tumal, [w:] Mark Chavalas (edytor), The Ancient Near East - Historical Sources in Translation, Blackwell Publishing, Carlton 2006, s. 85-87.
  • Glenn Magid, Sumerian Early Dynastic Royal Inscriptions, [w:] Mark Chavalas (edytor), The Ancient Near East - Historical Sources in Translation, Blackwell Publishing, Carlton 2006, s. 4-16.


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.