Melinae
Bonaparte, 1838[1]
Ilustracja
Przedstawiciel podrodziny – borsuk europejski (Meles meles)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

drapieżne

Podrząd

psokształtne

Infrarząd

Arctoidea

Nadrodzina

łasicokształtne

Rodzina

łasicowate

Podrodzina

Melinae

Typ nomenklatoryczny

Meles Brisson, 1762

Synonimy
Rodzaje

6 rodzajów (w tym 4 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Melinae – podrodzina ssaków z rodziny łasicowatych (Mustelidae).

Zasięg występowania

Podrodzina obejmuje gatunki występujące w Eurazji[8].

Podział systematyczny

Do podrodziny należą następujące występujące współcześnie rodzaje[9][8][10]:

Opisano również rodzaje wymarłe[11]:

  • Arctomeles Stach, 1951[12]
  • Ferinestrix Bjork, 1970[13]
  • Melodon Zdansky, 1924[14]
  • Neoyunnanotherium Deshmukh & Valenciano, 2022[15]

Uwagi

  1. ↑ Typ nomenklatoryczny: Taxus É. Geoffroy Saint-Hilaire & F. Cuvier, 1795 (= Meles Brisson, 1762).

Przypisy

  1. 1 2 Ch.L. Bonaparte. Synopsis Vertebratorum Systematis. „Nuovi annali delle scienze naturali”. 2, s. 110, 1838. (łac.).
  2. ↑ J.G. Fisher von Waldheim. De systemate Mammalium. „Mémoires de la Société impériale des naturalistes de Moscou”. 5, s. 372, 1817. (łac.).
  3. ↑ J.E. Gray. An Outline of an Attempt at the Disposition of Mammalia into Tribes and Families, with a List of the Genera apparently appertaining to each Tribe. „Annals of Philosophy”. New Series. 10, s. 339, 1825. (ang.).
  4. ↑ H. Burmeister: Verzeichnis der im zoologischen Museum der Universität Halle-Wittenberg aufgestellten Säugethiere, Vögel und Amphibien. Halle: W. Plötz, 1850, s. 13. (niem.).
  5. ↑ J.E. Gray: Catalogue of carnivorous, pachydermatous, and edentate Mammalia in the British museum. London: The Trustees, 1869, s. 120. (ang.).
  6. ↑ H. Winge: Jordfundne og nulevende rovdyr (Carnivora) fra Lagoa Santa, Minas Geraes, Brasilien: med udsigt over pungdyrenes slægtskab. Kjøbenhavn: F. Dreyer, 1895, s. 47. (szw.).
  7. ↑ G. Petter. Origine, phylogénie et systématique des blaireaux. „Mammalia”. 35 (4), s. 596, 1971. DOI: 10.1515/mamm.1971.35.4.567. (ang.).
  8. 1 2 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 450. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  9. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-20]. (ang.).
  10. ↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 155–156, 158. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  11. ↑ J.S. Zijlstra, Melinae Bonaparte, 1838, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-12-20] (ang.).
  12. ↑ J. Stach. Arctomeles pliocaenicus, nowy rodzaj i gatunek z podrodziny borsukowatych. „Acta Geologica Polonica”. 2 (1–2), s. 129, 1951. (pol.).
  13. ↑ P.R. Bjork. The Carnivora of the Hagerman Local Fauna (Late Pliocene) of southwestern Idaho. „Transactions of the American Philosophical Society”. New series. 60 (7), s. 19, 1970. DOI: 10.2307/1006119. (ang.).
  14. ↑ O. Zdansky. Jungtertiäre carnivoren Chinas. „Palaeontologia Sinica”. Series C. 2 (1), s. 55, 1924. (niem.).
  15. ↑ U.B. Deshmukh & A. Valenciano. Neoyunnanotherium nom. nov., a replacement name for the genus Yunnanotherium Qi, 2014 (Carnivora, Mephitidae) non Han, 1986 (Tragulidae). „Zootaxa”. 5222 (3), s. 298–300, 2022. DOI: 10.11646/zootaxa.5222.3.7. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.