Mavrud
‘Mavrud’
ilustracja
Gatunek

winorośl właściwa
(Vitis vinifera)

Inne nazwy

kachiwela, mavro, mavroudi

Pochodzenie

Bułgaria

Ważne regiony uprawy

Bułgaria

Identyfikator VIVC

7539

Przeznaczenie owoców

wino

Kolor skórki

granatowoczarny

Cechy uprawowe
Dojrzewanie

późne

Mrozoodporność

niska

Szczepowe wino mavrud z Peruszticy na półce supermarketu w Płowdiwie
Butelka mavruda z Asenowgradu

Mavrud (bułg. мавруд, inne nazwy: kakciwala, kachiwela, kausanskii, karvouniaris, marvud, mavraki, mavro, mavroud, mavrostaphilo, mavroudion, mavroudi[1]) – czerwony tradycyjny bułgarski szczep winorośli właściwej i jednocześnie nazwa wyrabianego z niego wytrawnego wina, pochodzącego z bułgarskiej Tracji i z północnej Grecji. Nazwa pochodzi od greckiego słowa μαύρος (czarny). Istnieją liczne szczepy o podobnych nazwach, uprawiane w Grecji i na Cyprze[2].

Charakterystyka

Jako miejsce pochodzenia badacze wskazują okolicę Asenowgradu w Bułgarii, gdzie odmiana jest powszechnie uprawiana i różnorodność genetyczna mavruda jest największa[3]. Wyróżnia się pięć wariantów, w zależności od kształtu i odcienia jagód oraz tendencji do przebarwiania się[3]

Odmiana dojrzewa późno[4]: zbiór winogron następuje w drugiej połowie października. Wymaga długiego sezonu wegetacyjnego[3], dlatego mavrud uprawiany jest przede wszystkim na południu Bułgarii, w okolicach Płowdiwu i Asenowgradu[4][5]. Mavrud jest plenny, ale wrażliwy na suszę, mroźną zimę i mączniaka[3].

Wina

Wino odznacza się ciemnoczerwoną-rubinową barwą i pełnym, wyrazistym i korzennym bukietem[4][5][6]. Wina nadają się do dłuższego dojrzewania[4][3]. Smak bywa porównywany do win produkowanych ze szczepu mourvèdre (znanego m.in. z prowansalskiej apelacji Bandol)[6] albo do win bordoskich[5]. Niektórzy producenci decydują się na starzenia wina w beczkach barrique[6].

Winiarze często oferują wino kupażowane z innymi odmianami, np. bordoskimi merlot i cabernet sauvignon albo rodzimymi (rubin)[3]. Przeważają wina wytrawne, choć zdarzają się nawet w stylu wina lodowego[3].

Wino jest dostępne w handlu w butelkach o pojemności 0,75 l, ostatnio także w kilkulitrowych opakowaniach kartonowych. Średnia zawartość alkoholu waha się w granicach 12,5-13%. Mawrud powinien być podawany w temperaturze 16-18 st.C, szczególnie jest polecany do czerwonych mięs i serów.

Rozpowszechnienie

Odmiana była uprawiana w 2009 w Bułgarii na 1709 ha i ustępowała pod tym względem szczepom pamid i melnik[3]. Najlepszą renomą cieszy się mavrud z Asenowgradu[5][7], gdzie działa m.in. prężna spółdzielnia winiarska[6][3]. Inne wyróżniające się winnice znajdują się w Peruszticy, Pazardżiku, Starej Zagorze i w Czirpanie.

Przypisy

  1. ↑ Mavrud w bazie danych Instytutu Hodowli Winorośli Geilweilerhof. [dostęp 2013-10-06]. (ang.).
  2. ↑ Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 610-614. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).
  3. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 614-615. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).
  4. 1 2 3 4 Hugh Johnson, Jancis Robinson: Wielki atlas świata win. Buchmann, 2008, s. 274. ISBN 978-83-7670-164-6. (pol.).
  5. 1 2 3 4 Alina Kwapisz, Małgorzata Smolińska, Dorota Próchniewicz, Elżbieta Wężyk: Kuchnia bułgarska. Tradycje, smaki potrawy. New Media Concept, 2008, s. 40. ISBN 978-83-89840-67-7. (pol.).
  6. 1 2 3 4 Patrick Fiévez, Wolfgang Thomann: Europa Środkowa i Wschodnia. W: André Dominé: Wino. Wyd. 2. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009, s. 708-713. ISBN 978-83-7626-712-8. (pol.).
  7. ↑ Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 414. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.