Maurycy Bogusław Woyde
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1791
Tuczna

Data i miejsce śmierci

4 kwietnia 1877
Puławy

profesor nauk medycznych
Specjalność: chirurgia, medycyna sądowa
Alma Mater

Warszawska Szkoła Lekarska
Uniwersytet Wiedeński

Doktorat

1813

Profesura

1823

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Królewski Uniwersytet Warszawski

Grób lekarza Maurycego Bogusława Woyde na cmentarzu reformowanym przy ul. Żytniej w Warszawie

Maurycy Bogusław Anastazy Woyde (ur. 24 listopada 1791 w Tucznej, zm. 4 kwietnia 1877 w Puławach) – polski lekarz, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, wolnomularz.

Życiorys

Był synem Fryderyka Wilhelma (1761–1830), intendenta dóbr państwowych, i Rozyny z Dehmelów (1766–1833), kalwinistów. W 1809 ukończył Liceum Warszawskie, po czym studiował medycynę w warszawskiej Szkole Lekarskiej.

W 1813 uzyskał stopień doktora medycyny i chirurgii oraz licencjata akuszerii. Uczył się również w Berlinie i Wiedniu[1].

Do Warszawy powrócił w 1815 i otworzył prywatną praktykę lekarską. W 1816 praktykował jako lekarz w Warszawskim Towarzystwie Dobroczynności. W latach 1816–1828 leczył niezamożne osoby w Szpitalu Jana Bożego[1].

W 1817 powołano go na stanowisko profesora przybranego (nadzwyczajnego) na Wydziale Medycznym Królewskiego Aleksandryjskiego Uniwersytetu Warszawskiego. W 1823 został mianowany profesorem stałym (zwyczajnym) i otrzymał katedrę medycyny sądowej. W 1827 powołano go na członka Najwyższej Komisji Egzaminacyjnej.

W latach 1824–1830 był członkiem Rady Ogólnej Lekarskiej, a w latach 1837–1848 Rady Lekarskiej Królestwa Polskiego. W 1820 był współtwórcą Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego, następnie jego bibliotekarzem w latach 1826–1830[2] oraz jego prezesem w latach 1839–1843[1].

Wziął udział w powstaniu listopadowym i działał jako lekarz w szpitalu Gwardii Koronnej (Koszary Mirowskie) i w prowizorycznym ambulatorium, urządzonym w salach Uniwersytetu. Po upadku powstania i zlikwidowaniu UW przez cara Mikołaja I pozostał w Warszawie i prowadził swą prywatną praktykę, ciesząc się sławą jednego z najpopularniejszych lekarzy warszawskich.

Pracował również w Instytucie Wychowania Panien w Puławach[3]. Był honorowym członkiem Lubelskiego Towarzystwa Lekarskiego[3]. Otrzymał szlachectwo z prawem dziedziczenia[1].

Życie prywatne

Od 1820 był wolnomularzem w loży „Świątynia Stałości”, a w latach 1828–1848 radcą Konsystorza Wyznań Ewangelickich w Królestwie Polskim. W 1849 przeszedł na emeryturę i przeniósł się do Puław, gdzie w 1863 celebrował 50-lecie doktoratu, a w 1873 50-lecie profesury.

Był żonaty z Celestyną z Labesiusów (1799–1872), z którą miał trzech synów. Spośród nich szczególnie się wyróżnili dwaj młodsi, Karol August, rosyjski generał piechoty i Aleksander Jan, znany architekt warszawski. Wnuk Aleksander (zm. 1925) był badaczem dziejów kalwinizmu w Polsce.

Małżonkowie Woyde zostali pochowani w Puławach. Upamiętniono ich tablicę pamiątkową na grobie rodziców profesora na cmentarzu kalwińskim w Warszawie (Kw. G-5-3)[4].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Edward Towpik. Lekarze warszawscy w lożach wolnomularskich. Część I: lata 1767–1821. „Nowotwory. Journal of Oncology”. Nr 4, s. 415–416, 2004.
  2. ↑ Hanna Bojczuk, Księgozbiór Biblioteki Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego w latach 1821-1944. W: Z badań nad polskimi księgozbiorami historycznymi. Studia i materiały / red. nauk. Józef Wojakowski. T. 18 Warszawa 1997 s. 178.
  3. 1 2 Stanisław Wiśniewski. Narodziny Lubelskiego Towarzystwa Lekarskiego w 1874 roku. „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska”. Vol. LIV/LV, s. 430–431, 1999–2000.
  4. ↑ śp. Maurycy Bogusław Woyde

Bibliografia

  • Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, I-III, Warszawa 1932-1935
  • Jadwiga i Eugeniusz Szulcowie, Cmentarz ewangelicko-reformowany w Warszawie, Warszawa 1989
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.