Zdjęcie satelitarne wyspy | |
Państwo | |
---|---|
Terytorium stowarzyszone | |
Akwen | |
Archipelag | |
Powierzchnia |
18,4 km² |
Populacja (2016) • liczba ludności • gęstość |
|
Położenie na mapie Wysp Cooka | |
Położenie na mapie Oceanii | |
20°09′40″S 157°20′28″W/-20,161111 -157,341111 | |
Mauke (tradycyjna nazwa Akatokamanava) – wyspa wchodząca w skład Południowych Wysp Cooka, należąca administracyjnie do terytorium zależnego Nowej Zelandii – Wyspy Cooka. Wyspa stanowi jednocześnie jednostkę administracyjną o takiej samej nazwie.
Wyspa ma powierzchnię 18,4 km², a zamieszkana jest przez 297 mieszkańców (dane na 2007 rok). Wyspa jest wyniesionym atolem – dawną rafę stanowi ciągnący się wzdłuż wybrzeża wał wysoki na kilkanaście metrów, za którym znajduje się podmokła niecka (dawna laguna), w środku której znajduje się dwudziestokilkumetrowy płaskowyż (dawny rdzeń wulkanu wokół którego narósł atol). W północnej części wyspy znajduje się lotnisko.
Na wyspie znajdują się dwie wioski: Kimiangatau na północno-zachodnim wybrzeżu i Oiretumu na centralnym płaskowyżu.
Wyspa została odkryta w 1823, a od 1888 wraz z innymi wyspami archipelagu stanowi protektorat brytyjski, zwany od 1891 Cook Islands Federation. W 1901 atol wraz z całymi Wyspami Cooka został przekazany Nowej Zelandii.
Demografia
Liczba ludności zamieszkującej wyspę Mauke[1]:
1971 | 1976 | 1981 | 1986 | 1996 | 2001 | 2006 | 2011 | 2016 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
763 | 710 | 681 | 692 | 652 | 470 | 391 | 307 | 297 |
Od połowy XX wieku, pomimo wysokiego przyrostu naturalnego, liczba ludności wyspy spada. Głównym powodem takiego stanu rzeczy jest emigracja zarobkowa na największą i najludniejszą spośród Wysp Cooka Rarotongę oraz do Nowej Zelandii[2][3].
Linki zewnętrzne
- Topograficzna mapa wyspy Mauke w skali 1:25 000 (JPG 2,3 MB). ortho.linz.govt.nz. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-11)].
Przypisy
- ↑ Cook Islands 2016 Census Main Report [online], Ministry of Finance and Economic Management, s. 16 [dostęp 2021-11-26] .
- ↑ Wiesław Maik, Australia, Oceania, Antarktyda, wyd. 1, Poznań: Wydawn. Kurpisz, 1998, s. 191, ISBN 83-87621-02-1, OCLC 42656234 [dostęp 2021-11-28] .
- ↑ Tadeusz Olszewski , Geografia ekonomiczna Australii i Oceanii, wyd. 2 uaktualnione, Warszawa: Państwowe Wydaw. Ekonomiczne, 1988, s. 343, ISBN 83-208-0536-8, OCLC 749373056 [dostęp 2021-11-28] .