Martin Rathke
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 sierpnia 1793
Gdańsk

Data i miejsce śmierci

15 września 1860
Królewiec

profesor nauk medycznych
Specjalność: anatomia
Alma Mater

Uniwersytet w Getyndze
Uniwersytet w Berlinie.

Doktorat

1818

Profesura

1836

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Albrechta w Królewcu
Uniwersytet w Dorpacie

Rektor Uniwersytetu w Królewcu
Odznaczenia
Order Królewski Korony (Prusy)[1]

Martin Heinrich Rathke (ur. 25 sierpnia 1793 w Gdańsku, zm. 15 września 1860 w Królewcu) – niemiecki zoolog, embriolog i anatom.

Życiorys

Jego rodzicami byli budowniczy statków Georg Heinrich Rathke i jego żona Catharina Elisabeth z domu Streege[2]. Uczęszczał do Gimnazjum Akademickiego w Gdańsku, od 1814 studiował historię naturalną i medycynę na Uniwersytecie w Getyndze i Uniwersytecie w Berlinie. Po otrzymaniu tytułu doktora medycyny w 1818 praktykował jako lekarz w Gdańsku, od 1825 jako ordynator szpitala miejskiego, w 1826 otrzymał posadę fizyka miejskiego. Od 1828 do 1835 wykładał fizjologię, patologię i semiotykę na Uniwersytecie w Dorpacie. Od 1835 do 1860 wykładał zoologię i anatomię na Uniwersytecie Albrechta w Królewcu, gdzie w latach 1852–1853 pełnił funkcję rektora. W 1836 roku mianowany radcą medycznym. Jego uczniami byli m.in. Albert von Kölliker, Franz Ernst Christian Neumann i Wilhelm von Wittich[2]. Był członkiem Cesarskiej Leopoldyńskiej Akademii Nauk Przyrodniczych (1825), członkiem korespondencyjnym Cesarskiej Akademii Nauk w Petersburgu (1832), członkiem korespondencyjnym Pruskiej Akademii Nauk (1834), członkiem zagranicznym Bawarskiej Akademii Nauk w klasie nauk matematyczno-fizycznych (1858).

Odbywał podróże naukowe: w roku 1832/33 do Finlandii i na Krym, w 1839 do Norwegii.

Żonaty z Marthą Elmire Malonek, mieli dwie córki i dwóch synów, jednym z nich był chemik Bernhard Rathke (1840–1923)[2].

Dorobek naukowy

Rathke zajmował się głównie embriologią porównawczą układu moczowego i układu oddechowego. Jako pierwszy opisał łuki i kieszonki skrzelowe u zarodków ptaków i ssaków. W 1839 opisał strukturę obecną w rozwoju zarodkowym, z której rozwija się przysadka mózgowa, znaną dziś jako kieszonka przysadki lub kieszonka Rathkego. Opublikował ponad 125 artykułów, monografii i książek[3]

Wybrane prace

  • Untersuchungen über die Bildung und Entwicklung des Flusskrebses. Leipzig, 1829.
  • Abhandlungen zur Bildungs- und Entwicklungs-Geschichte der Menschen und der Thiere. 2 Bände. Leipzig: F. C. W. Vogel, 1832–1833.
  • Über die Entstehung der Glandula pituitaria. Archiv für Anatomie, Physiologie und wissenschaftliche Medicin s. 482–485, 1838
  • Entwicklungsgeschichte der Natter. Königsberg, 1839.
  • Bemerkungen über den Bau des Amphioxus lanceolatus, eines Fisches aus der Ordnung der Cyclostomas. Königsberg, 1841.
  • Über die Entwicklung der Schildkröten. Braunschweig, 1848.
  • Untersuchungen über die Entwicklung und den Körperbau der Krokodile. Braunschweig, 1866.
  • Entwicklungsgeschichte der Wirbeltiere. Leipzig, 1861.

Przypisy

  1. ↑ Na podstawie fotografii w infoboxie
  2. 1 2 3 Volker Hess: Rathke, Martin. W: Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 21. Berlin: Duncker & Humblot, 2003, s. 180. ISBN 3-428-11202-4.
  3. ↑ Gustav Zaddach: Heinrich Rathke. Eine Gedächtnisrede, gehalten an der Königl. physikalisch-ökonomischen Gesellschaft zu Königsberg am 21. Dezember 1860. Neue Preußische Provinzial-Blätter 6, s. 271–312, 1860.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.