Wczesna kariera

Od 2001 roku reprezentował barwy londyńskiego klubu London Shootfighters. Profesjonalny debiut w mieszanych sztukach walki zanotował w 2000 roku. W latach 2006-2008 walczył dla brytyjskiej organizacji Cage Rage, wygrywając 5 z 7 walk (wszystkie przed czasem).

DREAM i Strikeforce

W 2009 roku podpisał kontrakt z DREAM i wystartował w 8-osobowym turnieju Dream Welterweight Grand Prix 2009, którego stawką było mistrzostwo organizacji w wadze półśredniej (do 76 kg)^[2]. W drodze do finału pokonał Seichi Ikemoto (przez decyzję) i faworyta turnieju Hayato Sakurai (przez nokaut).

20 lipca 2009 roku, podczas gali DREAM.10 w Saitamie, w finałowej walce znokautował kopnięciem okrężnym w głowę Amerykanina Jasona Higha, niespodziewanie zostając pierwszym w historii mistrzem DREAM w wadze półśredniej^[3].

30 stycznia 2010 roku w Sunrise zmierzył się z Nickiem Diazem o wakujące mistrzostwo Strikeforce w wadze półśredniej. Przegrał przez TKO w pierwszej rundzie.

11 miesięcy później, podczas sylwestrowej gali Dynamite!! 2010 w Saitamie po raz pierwszy bronił tytułu DREAM, gdy pokonał przez TKO Kazushiego Sakurabę^[4]. Kolejną zwycięską walkę stoczył 16 lipca 2011 roku na gali DREAM - Fight for Japan: 2011 Japan Bantamweight Tournament Final, gdy pokonał przez decyzję Japończyka Eiji Ishikawę.

26 listopada 2011 roku na gali Rumble of the Kings 2011 w Sztokholmie znokautował efektownym obrotowym kopnięciem opadającym oraz następującymi po nim uderzeniami w parterze zawodnika gospodarzy, Bruno Carvalho na sekundę przed zakończeniem pierwszej rundy^[5].

Bellator FC

24 lutego 2012 roku związał się z Bellator Fighting Championships^[6]. Walkę debiutancką w tej organizacji stoczył 11 maja 2012 przeciwko Waachiimowi Spiritwolfowi, z którym dwa lata wcześniej walczył (pierwsza ich walka została zakończona decyzją no-contest ze względu na przypadkowe trafienie palcem przez Žaromskisa w oko Spiritwolfa i niemożność kontynuowania walki przez tego drugiego). Žaromskis wygrał rewanżowy pojedynek przez techniczny nokaut na skutek głębokiego rozcięcia łuku brwiowego rywala i przerwanie walki^[7]. Ponownie wynik starcia Litwina z Amerykaninem wzbudził kontrowersje. Amerykanin nie zgadzał się z decyzją lekarza, by przerwać walkę i pod koniec drugiej rundy powalił Žaromskisa i do końca walki zadawał ciosy pięściami, które przyniosły mu zwycięstwo. Włodarze organizacji Bellator postanowili zorganizować ich trzeci pojedynek (drugi w Bellator), do którego doszło 20 lipca 2012 roku na gali Bellator 72^[8]. Kolejny raz zwyciężył Žaromskis, ale tym razem na punkty, który przeważał w pojedynku akcjami kick-bokserskimi oraz udanymi obronami przed obaleniami^[9].

Po zwycięstwach nad Spiritwolfem został dodany do turnieju wagi półśredniej. 28 września (Bellator 74) w walce ćwierćfinałowej wypunktował Nordine'a Taleba po trzyrundowym pojedynku^[10]. W półfinale który odbył się niecały miesiąc później, czyli 26 października (Bellator 78) został brutalnie znokautowany przez młodego Rosjanina Andrieja Korieszkowa w pierwszej rundzie^[11].

Później przystąpił do rundy otwierającej turniej wagi półśredniej ósmego sezonu Bellatora w walce przeciwko Brentowi Weedmanowi. Przegrał jednogłośną decyzją^[12].

Po ponad roku przerwy od sportu powrócił do Bellatora 9 maja 2014, gdzie zmierzył się z Vaughnem Andersonem na Bellator 119^[13]. Wygrał walkę jednogłośną decyzją^[14].

Oczekiwano, że 3 października 2014 na gali Bellator 127 stoczy walkę z Karo Parisyanem^[15]. W późniejszym czasie Žaromskis został wycofany z pojedynku i miał walczyć w innym terminie, w rezultacie Parisyan zmierzył się z Fernando Gonzalezem^[16].

Žaromskis zmierzył się z Fernando Gonzalezem na Bellator 132 w dniu 16 stycznia 2015^[17]. Przegrał walkę jednogłośną decyzją sędziowską^[18].

KSW

21 marca 2020 miał skrzyżować rękawice z mistrzem Roberto Soldiciem, o pas mistrzowski KSW w wadze półśredniej^[19]. Gala jednak odbyła się w innym terminie, w którym Žaromskis nie zadebiutował^[20].

14 listopada 2020 podczas gali KSW 56: Polska vs. Chorwacja stoczył pierwszy pojedynek dla polskiego giganta. Rywalem Žaromskisa został były podwójny mistrz federacji Fight Exclusive Night w wadze średniej i półśredniej Andrzej Grzebyk^[21]. Pojedynek zwyciężył Litwin po kontuzji Polaka (złamanie nogi) w pierwszej rundzie^[22].

17 lipca 2021 na KSW 62: Kołecki vs. Szostak w Warszawie, ponownie skrzyżował rękawice z Grzebykiem^[23]. Tym razem zwycięsko z tego starcia wyszedł Polak, który znokautował Žaromskisa w pierwszej rundzie^[24].

Ostatnią zawodową walkę stoczył 16 marca 2024 podczas gali XTB KSW 92: Wikłacz vs. Jojua w Gorzowie Wielkopolskim. Rywalem Žaromskisa był również kończący zawodową karierę Maciej Jewtuszko^[25]. Uległ rywalowi jednogłośnie na kartach punktowych^[26].