Mario Tronti
Ilustracja
Oficjalne zdjęcie z 2013 r.
Data i miejsce urodzenia

24 lipca 1931
Rzym

Data i miejsce śmierci

7 sierpnia 2023
Ferentillo

Senator XI kadencji Senatu Republiki Włoskiej
Okres

od 15 kwietnia 1992
do 14 kwietnia 1994

Przynależność polityczna

Demokratyczna Partia Lewicy

Senator XVII kadencji Senatu Republiki Włoskiej
Okres

od 5 marca 2013
do 22 marca 2018

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Mario Tronti (ur. 24 lipca 1931 w Rzymie, zm. 7 sierpnia 2023 w Ferentillo[1]) – włoski filozof i polityk, jeden ze współtwórców operaizmu. Nauczyciel akademicki na Uniwersytecie Rzymskim (Sapienzie).

Senator XI i XVII kadencji Senatu Republiki Włoskiej. W senacie XI kadencji (1992-1994) reprezentował Demokratyczną Partię Lewicy, a w senacie XVII kadencji (2013-2018) Partię Demokratyczną[2][3].

Życiorys

Swoją działalność polityczną rozpoczął w latach 50, jako członek filli Włoskiej Partii Komunistycznej w Ostii, gdzie dał o sobie znać jako krytyk interpretacji myśli Gramsciego prezentowanej przez ówczesnego przewodniczącego partii, Palmiro Togliattiego[4][5]. W 1961 r. uczestniczył, razem z Raniero Panzierim, w założeniu czasopisma „Quaderni rossi”[6]. W 1963 r. przewodził większościowej grupie rozłamowców wewnątrz operaizmu, która opuściła redakcję „Quaderni rossi”, ze względu na spór wokół antymaterialistycznego zwrotu, który w myśli Trontiego objawił się poprzez zerwanie z teorią wartości opartej na pracy[7]. W 1964 r. założył, razem z Antonio Negrim, czasopismo „Classe operaia”[6]. Krajową, a następnie międzynarodową sławę przyniosła mu, wydana w 1966 r., książka Operai e capitale (Robotnicy i Kapitał), będąca zbiorem jego tekstów z lat 1962–1966, rozszerzoną w drugim wydaniu o teksty napisane do 1971 r.[8] Praca ta stała się podstawowym źródłem twierdzeń charakteryzujących operaizm, takich jak strategia odmowy pracy najemnej czy teza o rozwoju kapitalizmu jako efektu samoorganizacji klasy robotniczej[9].

Przypisy

  1. ↑ È morto a 92 anni Mario Tronti, politico e filosofo (wł.)
  2. ↑ senato.it – Scheda di attività di Mario TRONTI – XI Legislatura [online], www.senato.it [dostęp 2023-07-15].
  3. ↑ senato.it – Scheda di attività di Mario TRONTI – XVII Legislatura [online], www.senato.it [dostęp 2023-07-15].
  4. ↑ Davide Gallo Lassere, Mario Tronti (1931–), Routledge, 2020, s. 269, DOI: 10.4324/9781315149608-31/mario-tronti-1931–-davide-gallo-lassere, ISBN 978-1-315-14960-8 [dostęp 2023-07-15].
  5. ↑ Mario Tronti, Some Questions around Gramsci’s Marxism (1958) [online], Viewpoint Magazine, 3 października 2016 [dostęp 2023-07-15] (ang.).
  6. 1 2 Michele Filippini, Emilio Macchia, Leaping Forward: Mario Tronti and the History of Political Workerism, Jan van Eyck Academie, 2012, s. 8, ISBN 978-90-72076-68-7 [dostęp 2023-07-15] (ang.).
  7. ↑ Zbigniew Marcin Kowalewski, Rozłam w operaizmie w świetle dynamiki włoskiego ruchu robotniczego w „czerwonym dziesięcioleciu” (1969–1980), „Praktyka Teoretyczna”, 15 (1), 2015, s. 177, DOI: 10.14746/prt.2015.1.5, ISSN 2081-8130 [dostęp 2023-07-15] (pol.).
  8. ↑ Matteo Mandarini, Mario Tronti. Workers and Capital. Transl. [from Italian] by David Broder. Verso Books, London [etc.] 2019 (1971). xxxv, 364 pp. £70.00. (Paper: £19.99; E-book: £16.99)., „International Review of Social History”, 65 (3), 2020, s. 547–550, DOI: 10.1017/S0020859020000681, ISSN 0020-8590 [dostęp 2023-07-15] (ang.).
  9. ↑ Raffaele Sbardella, The NEP of Classe Operaia (1980) [online], Viewpoint Magazine, 28 stycznia 2016 [dostęp 2023-07-15] (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.